Dupont was professioneel wielrenner van 1950 tot 1959. Hij was zowel actief als baanwielrenner als ook als wegwielrenner. Zijn grootste prestatie als amateurwielrenner leverde hij op de Olympische Zomerspelen van 1948 toen hij olympisch Kampioen werd op de kilometer met staande start. Ook in 1948 werd hij Frans militair kampioen op de weg, individueel en nationaal kampioen achtervolging individueel op de baan. In 1951 zou hij deze laatste prestatie herhalen.
Als profwielrenner werd hij in 1954 nationaal kampioen op de weg individueel en won hij tweemaal de wielerklassieker Parijs-Tours (1951 en 1955). Hij nam driemaal deel aan de Ronde van Frankrijk, in 1952, 1953 en 1955, maar behoorde telkens tot de uitvallers.
Bij zijn overwinning in Parijs-Tours in 1955 werd hem de Gele wimpel uitgereikt, de onderscheiding voor het hoogste uurgemiddelde behaald in een internationale klassieker. Hij verbeterde met een moyenne van 43,666 km/h de prestatie van de Belg Rik Van Steenbergen uit 1948.
In september 1948 was Dupont betrokken bij een zware valpartij op de wielerbaan van Perpignan, waarbij hij ernstig hoofdletsel opliep. Na een operatieve ingreep herstelde hij van deze val en kon hij zijn loopbaan vervolgen.
Na zijn wielerloopbaan werd hij slager en opende vervolgens een handel in rubberproducten in Cahors. Hij was zelfs trainer voor een rugbyteam.
_pictogram.svg)