ICE (afkorting voor In Case of Emergency) is een in 2005 gestart initiatief om bezitters van een mobiele telefoon ertoe te bewegen onder de naam ICE al die telefoonnummers (en adressen) in het telefoonboek van hun telefoontoestel op te slaan die hulpverleners direct kunnen bellen wanneer de eigenaar bij een ongeluk betrokken raakt. Daarmee kan worden voorkomen dat hulpverleners kostbare tijd verliezen met het identificeren van slachtoffers, met het zoeken naar degene(n) met wie contact moet worden opgenomen als iemand ernstig gewond is en er niet met het slachtoffer gecommuniceerd kan worden, of met het inwinnen van essentiële medische informatie. Als iemand wil dat er met meerdere personen contact wordt opgenomen, kan hij meerdere ICE-nummers in het toestel zetten. Daarvoor kunnen codes als ICE1, ICE2, ICE3 gebruikt worden.

Het initiatief startte in Groot-Brittannië en verspreidde zich naar verschillende landen, waaronder Nederland. Het idee werd door het toenmalige korps landelijke politiediensten gesteund.^[1]

In Vlaanderen dringt het Vlaams parlement er sinds januari 2007 op aan bij de Vlaamse regering om initiatieven te nemen betreffende het bevorderen van het veralgemeend gebruik van een ICE-nummer. Op 8 januari antwoordde minister Heeren dat een grootscheepse campagne – in de luttele maanden die de legislatuur toen nog restte – niet meer te organiseren was bij gebrek aan middelen en voorbereidingstijd.^[2]

In mei 2011 werd bekend dat de Nederlandse hulpdiensten niet of nauwelijks gebruikmaakten van ICE-nummers.^[3]

Omdat niet iedereen op de wereld in staat is Romeinse letters te lezen, werd in mei 2008 door de ITU een wereldwijde standaard aangenomen. Deze standaard, een aanvulling op ITU-T Recommendation E.123, beveelt het gebruik van Arabische cijfers aan voor het opnemen van belangrijke telefoonnummers (en adressen) in het telefoonboek van het telefoontoestel. Het aanbevolen formaat is 0nxxx, waarbij n een getal tussen 1 en 9 is en xxxx een nadere beschrijving is in elke willekeurige taal of schrift (bijvoorbeeld: "Annie" of "Echtgenote"). Mogelijke contacten in het telefoonboek zouden dus kunnen zijn 01Moeder, 02Linda, 03Kees etc.

Het initiatief is oorspronkelijk afkomstig van paramedicus Bob Brotchie, die het in 2004 bedacht om hulpverleners in noodgevallen sneller de juiste personen te laten bereiken. In 2005 werd dit idee wereldwijd bekend.^[4]

• (en) Recommendation E.123, International Telecommunication Union
• (en) ITU standard allows emergency rescue workers to identify a victim's next-of-kin, ITU-T Newslog, 20 mei 2008
• Contactpersoon in mobieltje helpt hulpverleners, NU.nl, 15 januari 2007
• (en) 'ICE' Cell Phone Plan Would Help Rescuers, The Washington Post, 18 juli 2005