Hofmeier (Latijn: maior domus (majordomo); mv. maiores domus; ook dux domus regiae, senior domus, praefectus aulae) was oorspronkelijk de titel van het hoofd van de huishouding aan het hof van de Germaanse koninkrijken in de vroege middeleeuwen en zou vooral in de Frankische koninkrijken van de 7e en 8e eeuw aan het hof van de Merovingen aan belang winnen.
De maior schijnt oorspronkelijk de leider te zijn geweest van de onvrije leden (knechten, horigen) van het hof (vgl. maiorissa die instond voor het vrouwelijke personeel).[1] Zo blijkt uit een versie van de Salische Wet[2] dat de Seneschalk de hofmeier behandelt als "opperknecht". Het is pas in het Frankische rijk dat we de maior domus terugvinden als vaste functie binnen de hofhouding.
Onder de Merovingische koningen was het niet ongebruikelijk dat er meerdere hofmeiers waren, waarbij zowel de koning, als de koningin, de koningszonen en koningsdochter een hofmeier had.[3] Met de opdeling van het rijk in Neustrië, Austrasië en Bourgondië werden er nu ook drie hofmeiers aangesteld om voor elke vorst zijn hofhouding te zorgen.[4] Het is in die periode dat de hofmeiers zowel de koninklijke goederen gaan beheren als aan het hoofd komen te staan van de trustis dominica (de koninklijke hofhouding bestaande uit edellieden).[5]
De hofmeier was aanvankelijk degene die de hofhouding van de Merovingische vorsten beheerde. Door het stijgend aantal zwakke en jeugdige vorsten op de troon aan het einde van de Merovingische periode, zagen de hofmeiers kans hun macht te vergroten. Ze namen deze geleidelijk over, waardoor er verschillende conflicten ontstonden. Het was uiteindelijk een familie van hofmeiers van Pepiniden of Pippiniden (waar de latere Karolingen of Karolingers uit ontstonden) die de macht van de Merovingen of Merovingers overnam. Daarop volgde de definitieve machtsovername van Pepijn de Korte in 751 met goedkeuring van de paus.
In de periode van 548 tot 751 waren er in Austrasië, Neustrië en Bourgondië de volgende hofmeiers:
Flaochad was de laatste hofmeier in Bourgondië. Na hem viel Bourgondië onder Neustrië.
In 751 verklaarde Pepijn de Korte zich tot koning van de Franken en kwam er een einde aan het hofmeierschap.
Lokasi Pengunjung: 18.116.43.95