Herman Vanspringel groeide op in Oevel, waar zijn ouders een boerderij hadden.[1] Hij was de achtste van tien kinderen. Later verhuisde de familie naar Grobbendonk, waar hij tot zijn veertiende jaar naar school ging. Pas later kreeg hij interesse voor wielrennen: hij kreeg een koersfiets en won er al snel enkele kleine, plaatselijke wedstrijden mee. Toen startte zijn carrière als wielrenner.
Na zijn carrière werd hij verkoper. Hij bleef deze job uitvoeren tot hij op 65 jaar met pensioen ging.
Herman Vanspringel had drie dochters en had ook een zoon die op 18-jarige leeftijd overleed.
Driemaal per week ging hij nog fietsen op de Netedijk tussen Bouwel en Duffel. Regelmatig fietste hij ook nog met Eddy Merckx.
Hij overleed thuis op 79-jarige leeftijd na een slepende ziekte.[2][3]
Carrière
Hij werd vooral populair door wedstrijden die hij bijna won. In de Ronde van Frankrijk van 1968 leek op de laatste dag de tijdritspecialist uit de Belgische Kempen met een voorsprong van zestien seconden op Jan Janssen bijna zeker van zijn zaak. Maar dat pakte heel anders uit. Herman Vanspringel blokkeerde in de slotfase, terwijl Janssen juist toen pas goed op stoom kwam. Het kostte Vanspringel de eindzege: hij kwam 38 seconden tekort voor de Tourzege. Hij werd ook nog eens tweede in de Ronde van Italië (1971) en derde in de Ronde van Spanje 1970. Hij pakte ook twee keer naast de zege in Paris-Roubaix. Bij het Wereldkampioenschap van 1968 stuitte hij op de Italiaan Vittorio Adorni en moest hij genoegen nemen met de zilveren medaille.
In 1971 had Vanspringel een contract getekend bij de Molteniploeg van Eddy Merckx. De Kempenaar werd dus een superknecht voor Merckx en mocht slechts af en toe voor zijn eigen kansen rijden. In 1972 werd de meesterknecht op het allerlaatste moment uit de Tourploeg geschrapt, omdat hij voor het volgende jaar al een overeenkomst had getekend met Rokado. In de periode na de Tour mocht hij geen grote wedstrijden meer rijden en kwam hij als enige van zijn ploeg aan de start in Zottegem: toch wist hij de overwinning te behalen.
Ondertussen had hij wel de bijnaam “Monsieur Bordeaux-Paris” gekregen. Met zeven overwinningen in 1970, 1974, 1975, 1977, 1978, 1980 en 1981 is Herman Vanspringel de recordman in de monsterrit Bordeaux-Parijs. Rond 2 uur met slaperige ogen was het verzamelen geblazen in het duister van Bordeaux. Vanaf Poitiers fietsten de renners 560 km achter de derny naar Parijs. Vanspringel won al zijn wedstrijden met dezelfde gangmaker, Gaston Dewachter. In 1974 deelde hij met de Fransman Régis Délépine de eerste prijs na de verkeerde weg te zijn opgestuurd. Zijn laatste overwinning, op bijna 38-jarige leeftijd, behaalde hij in een record van 13 uur 35 minuten 18 seconden of 47,2 km per uur over de afstand van 584,5 km.[4]
.svg){kind=small}
.jpg)
