In 1828 verloofde Gustaaf zich met prinses Marianne van Oranje-Nassau, dochter van koning Willem I. Haar ouders vonden hem een geschikte kandidaat om zijn voorname, protestantse afkomst en om zijn vermogen (zo'n 20 miljoen gulden). Gustaaf werd tot generaal-majoor in het Nederlandse leger bevorderd en een huwelijk was in voorbereiding. Gustaaf was echter als oudste zoon van een afgezette koning in Zweden persona non grata en nadat Gustaaf bij de verloving ook nog was aangeduid als "Prins van Zweden" dreigde de regerende koning van Zweden (uit het Huis Bernadotte) de handelsbetrekkingen met Nederland te verbreken. Onder druk van de regering werd de verloving verbroken.[1]
Gustaaf overleed in 1877, 77 jaar oud. Zijn stoffelijk overschot werd in 1884 overgebracht naar Stockholm, waar het naast dat van zijn vader werd begraven.
Bronnen, noten en/of referenties
↑Thera Coppens,Sophie in Weimar. Een prinses van Oranje in Duitsland, Meulenhoff 2011, pagina 76