Gondulfus, soms met toevoeging van Maastricht, wellicht ook Bettulfus genoemd (6e/7e eeuw - overleden na 614), was de dertiende bisschop van Maastricht. Omdat de bisschopszetel van het bisdom Maastricht later naar Luik werd overgebracht en de bisschoppen zich nog lang 'bisschop van Tongeren' bleven noemen, geldt hij tevens als de 22e bisschop van Tongeren-Maastricht-Luik.
Leven en legende
Over het leven van Gondulfus staat historisch weinig vast. Aan de Synode van Parijs nam in 614 een zekere bisschop Bettulfus ("ex civitate Traiecto" - uit de plaats Maastricht) deel. Het is niet duidelijk of dit dezelfde persoon is als Gondulfus, of dat het gaat om diens opvolger.[1]Keizer Hendrik III liet in 1039 het gebeente van de bisschoppen Monulfus en Gondulfus verheffen en in een stenen reliekkist bij het altaar plaatsen.
De Acta Sanctorum vermelden twee vitae van Gondulfus, waarvan de oudste uit de elfde eeuw stamt. Gondulfus was, volgens de overlevering, de zoon van Gondemart, hertog van Lotharingen. Hij was deken van de Sint-Servaaskerk en volgde Monulfus op als dertiende bisschop van Maastricht. Volgens de legende was hij een ijverig geloofsverkondiger en liet hij overal in het bisdom kerken en kapellen bouwen. Volgens een latere legende, gebaseerd op de foutieve lezing van een oude tekst, zou hij, samen met de heilige Monulfus, in 1039 uit zijn graf zijn opgestaan om te Aken de inwijding van de nieuwe dom bij te wonen.
In Maastricht bevinden zich diverse beelden van Gondulfus, vaak in gezelschap van Monulfus. Gondulfus wordt meestal baardloos afgebeeld. Charles Vos maakte in 1934 een beeld van de twee heiligen voor een pijler van de Sint Servaasbrug. Bij de Sint-Servaasbasiliek staat sinds 1993 het bronzen beeld Monulfus en Gondulfus van Jef Courtens. In Aken bevindt zich in de Klappergasse een plaquette met een afbeelding van de Maastrichtse bisschoppentweeling.
In diverse plaatsen in Nederland bevinden zich kerken en kapellen gewijd aan Monulfus en Gondulfus:
(en) Ahsmann, Fred (2017): Order and Confusion. The Twelfth-Century Choir of the St. Servatius Church in Maastricht. Clavis Kunsthistorische Monografieën Deel XXIV. Clavis Stichting Middeleeuwse Kunst, Utrecht. ISBN 978-90-75616-13-2
Haye, Régis de la (red.) (2006): Sint Servaas volgens Jocundus. Het Leven en de Wonderen van Sint Servaas door de priester Jocundus. Vierkant Maastricht #41. Stichting Historische Reeks Maastricht, Maastricht. ISBN 90-5842-028-0
(de) Kroos, Renate (1985): Der Schrein des heiligen Servatius in Maastricht und die vier zugehörigen Reliquiare in Brüssel. Zentralinstitut für Kunstgeschichte, München. ISBN 3422007725
Panhuysen, Titus (1991): '"In medio ecclesiae"'. In: De Sint Servaas (restauratie-informatie bulletin), pp. 453-458. Stichting Restauratie De Sint Servaas, Maastricht