Zijn eerste politieke tekeningen verschenen in 1964 en 1965 in De Nieuwe Linie. Zijn carrière als politiek tekenaar zette hij voort in juni 1968 bij het Algemeen Handelsblad, waar enige maanden eerder Fritz Behrendt was opgestapt. Bij de fusie met de Nieuwe Rotterdamsche Courant in 1970 verdwenen echter de getekende politieke commentaren van Frits Müller. Hij ging verder bij Het Vrije Volk. Nadat Vrije Volk-hoofdredacteur Herman Wigbold de samenwerking met hem beëindigde, kwam hij in 1973 bij het groeiende opinieweekblad Haagse Post (HP). Vanaf augustus 1980 verschenen de politieke cartoons van Frits Müller toch in het NRC Handelsblad.
[1]
In 1992 ontving Müller voor zijn politieke spotprenten de Professor Pi-prijs van het Amsterdams Fonds voor de Kunst[2] en in 2000 de Inktspotprijs voor de beste politieke cartoon.[3]
Müller overleed op 73-jarige leeftijd in het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis in Amsterdam, na enige tijd ziek te zijn geweest.[6][7] Op 3 februari 2006 stuurde hij de NRC-redactie zijn laatste politieke tekening op, over de kwestie Uruzgan.[8]
↑Frits Müller, 1982. Oud Nieuws. Een verzameling politieke prenten uit de jaren 1964-1981. Samengesteld, ingeleid en van commentaar voorzien door Koos van Weringh. Amsterdam, De Arbeiderspers ISBN 9029532009
