De finale van de Europacup II van het seizoen 1992/93 werd gehouden op 12 mei 1993 in het Wembley Stadium in Londen. Royal Antwerp FC stond voor het eerst in de finale. The Great Old nam het op tegen het Italiaanse Parma AC. Het is tot op heden de laatste Europese finale voor een Belgische club.
Bij het Antwerp van trainer Walter Meeuws stonden acht Belgen aan de aftrap. Bij Parma speelde Georges Grün de volledige wedstrijd mee.
Wedstrijdverslag
Het was de eerste keer dat Parma het opnam tegen een Belgische club. Beide clubs hadden nog nooit een Europese trofee veroverd. Sterker: Parma speelde tot 1990 in de Serie B. Voor het eerst sinds 1965 vond de finale plaats in het Wembley Stadium in Londen. Zo'n 15.000 supporters van Antwerp reisden mee naar Engeland.
De wedstrijd barstte meteen open. Al na acht minuten trapte Lorenzo Minotti de Italianen op voorsprong. Maar de blijdschap was van korte duur. Francis Severeyns zorgde enkele minuten later al voor de gelijkmaker. Antwerp was niet van plan zich te laten imponeren. Toch was het opnieuw Parma dat scoorde. Na een half uur spelen scoorde Alessandro Melli de 2-1. Antwerp ging op zoek naar een tweede gelijkmaker, maar vond die niet. Enkele minuten voor het einde zorgde Stefano Cuoghi met de 3-1 voor de beslissing.
Voorzitter Eddy Wauters zei jaren later in de documentairereeks Belga Sport dat hij voor de wedstrijd bij trainer Meeuws had geopperd om Ratko Svilar in te zetten als doelman. Hij beweerde dat als Meeuws naar hem geluisterd had, Antwerp die wedstrijd nooit had verloren.[1][2]
Referenties
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
