Douglas kwam in Jamaica ter wereld, maar verhuisde op vijfjarige leeftijd met zijn ouders naar het Engelse Birmingham. Daar begon hij op zijn vijftiende met georganiseerd tafeltennis. Ondanks elf Engelse kampioenschappen enkelspel, bleek Douglas maar met moeite aan internationale titels te komen. In 1987 kwam het sportieve hoogtepunt, toen hij in de finale van de Europese Top-12 Jan-Ove Waldner klopte. Een jaar eerder verloor hij de finale nog van de Zweed, evenals eerdere finales tegen Milan Orlowski (1983) en Dragutin Šurbek (1979). In 1982 moest de Engelsman genoegen nemen met brons. Bij de zeven EK's waaraan Douglas deelnam, was de halve finale in 1978 zijn beste prestatie. Gedurende tien wereldkampioenschappen tafeltennis bereikte hij een dergelijke eindfase nooit. Wel werd hij met het Engelse team derde op de World Team Cup 1990. Tevens nam Douglas namens Groot-Brittannië deel aan de Olympische Zomerspelen 1988.