DWDD Recordings was de naam van een met enige regelmaat terugkerend onderdeel van het Nederlandse televisieprogramma De Wereld Draait Door. Voor de DWDD Recordings werden steeds twee Nederlandse en Vlaamse artiesten uitgenodigd om aan tafel bij presentator Matthijs van Nieuwkerk een lied van iemand anders te zingen, dat een speciale betekenis voor hen had. Iedere artiest kreeg ongeveer een minuut de tijd en mocht alleen een gitaar of ander snaarinstrument als begeleiding gebruiken. De eerste aflevering van de DWDD Recordings was op donderdag 30 september 2010. Vanwege het grote succes is er op dinsdag 13 september 2011 een tweede reeks van start gegaan. De laatste aflevering was op dinsdag 22 mei 2012.

De inspiratiebron van de DWDD Recordings waren de zogeheten American Recordings die de countryzanger Johnny Cash aan het eind van zijn leven met producer Rick Rubin heeft gemaakt. Platenlabel American Recordings in Los Angeles werd door Rubin geleid. De naar het label genoemde opnames vonden tussen mei 1993 en september 2003 plaats. Zij zijn in de jaren 1994-2010 op zes albums uitgebracht, waarvan de laatste twee na de dood van Cash.^[1] De meeste opnames zijn bewerkingen van nummers van andere artiesten, die door Cash op een ingetogen wijze en vaak alleen begeleid door een akoestische gitaar worden vertolkt. Iedere aflevering van de DWDD Recordings begon met een kort fragment uit een van deze American Recordings.

Het concept van de DWDD Recordings ontstond in de uitzending van De Wereld Draait Door van 23 februari 2010. Het laatste item van die uitzending was Ain't No Grave, het op die dag verschenen zesde en laatste album van de American Recordings. Van Nieuwkerk haalde met Bennie Jolink en Waylon herinneringen op aan Cash en daarna zongen beiden aan tafel een nummer van hem: Jolink het door Cash zelf geschreven Folsom Prison Blues en Waylon het door Kris Kristofferson geschreven For the Good Times.^[2]

In het televisieseizoen 2010-2011 zijn er in totaal 42 artiesten opgetreden voor de DWDD Recordings. Op zondag 4 en zondag 11 september 2011 hebben 35 artiesten hun lied in zijn geheel ten gehore gebracht in een concert in de Melkweg te Amsterdam. Op zaterdag 8 en zaterdag 15 oktober 2011 zijn deze concerten door de VARA uitgezonden op de televisie.^[3]

Van de optredens in de Melkweg is op 24 oktober 2011 de dubbel-cd De Wereld Draait Door Recordings uitgebracht.^[4] Er werden binnen twee maanden tijd meer dan 25.000 exemplaren van verkocht.^[5] Het leverde een gouden plaat op, die op woensdag 14 december 2011 door Blaudzun in De Wereld Draait Door werd overhandigd aan Matthijs van Nieuwkerk.^[6]

In 2011 wonnen de DWDD Recordings de Pop Media Prijs van het Muziek Centrum Nederland. De prijs werd op 13 januari 2012 aan de redactie uitgereikt tijdens het Eurosonic Noorderslag Seminar in de Groningse Oosterpoort.

In het televisieseizoen 2011-2012 traden er wederom 42 artiesten op voor de DWDD Recordings.

Op vrijdag 24 februari 2012 was er een aangepaste uitzending van de DWDD Recordings, die door Matthijs van Nieuwkerk werd aangekondigd als de Friso Recordings. Er werden vier "liedjes van troost en hoop" gezongen voor prins Friso, die een week eerder ernstig hersenletsel had opgelopen bij een ski-ongeluk in Oostenrijk. Yori Swart zong Both Sides Now van Joni Mitchell. Joshua Nolet van Chef'Special vertolkte Home Again van Michael Kiwanuka en werd daarbij op gitaar door Guido Joseph begeleid. Eefje de Visser bracht de Tiger Mountain Peasant Song van Fleet Foxes ten gehore. Claudia de Breij sloot af met Mag ik dan bij jou uit haar theatervoorstelling Hete Vrede. Zij werd op gitaar begeleid door Reyer Zwart.^[7] De aangepaste uitzending stond los van de reguliere serie. De vier liedjes waren dan ook niet in het totaaloverzicht opgenomen van het tweede seizoen, dat op 22 mei 2012 werd uitgezonden.

In de uitzending van dinsdag 22 mei 2012 kondigde Matthijs van Nieuwkerk "de aller-, aller-, allerlaatste DWDD Recordings" aan: "Vandaag sluiten wij af, seizoen twee af, maar helemaal af." Toen tafeldame Claudia de Breij daar nogal verbaasd op reageerde, zei Van Nieuwkerk: "We gaan het misschien nog één keer met Bert en Ernie doen ... die willen graag, maar dat is dan 'hors concours'. We gaan volgend jaar iets anders verzinnen." De laatste twee gasten waren Giovanca en Henny Vrienten. Toch was dit niet helemaal het einde voor de DWDD Recordings. Op 25 mei voerden twee cabaretiers een parodie uit, één als Maxime Verhagen met een parodie op Ne me quitte pas van Jacques Brel, de ander als Mark Rutte, met Ik ben vandaag zo vrolijk van Herman van Veen, in het kader van het programmaonderdeel Je mist meer dan je ziet.