De titelverdedigster Ellen van Dijk won in haar regenboogtrui de eerste etappe, een tijdrit van ruim 10 km van Varik naar Tiel, met 12 seconden voorsprong op de Duitse Lisa Brennauer.[2] Deze laatste won vervolgens de sprint in de tweede etappe (ook in Tiel) en kwam door de bonificatieseconden op minder dan één seconde van Van Dijk.[3] De derde etappe van Heeze naar Leende liep ook uit op een sprint, die gewonnen werd door wereldkampioene Marianne Vos. In de vierde etappe in Gennep won de Belgische Kelly Druyts in een kopgroep van 12 rensters, waarin ook de Amerikaanse Evelyn Stevens zat. Zij stond van de koplopers het hoogst geklasseerd (achtste) en zij nam de leiderstrui over, doordat het peloton (met de voornaamste klassementsrensters) met 49 seconden achterstand finishte. De vijfde etappe in Wijchen werd wederom gewonnen door een Belgische: de sprintster Jolien D'Hoore. De slotrit ging van start in Bunde en finishte boven op de Geulhemmerberg in Berg en Terblijt.[4] De Zweedse Emma Johansson won met drie seconden voor de Italiaanse Tatiana Guderzo en de Poolse Katarzyna Niewiadoma.[5][6] Zij schoven hierdoor allen op in het eindklassement: Johansson van plaats tien naar vijf, Guderzo van 21 naar zeven en Niewiadoma van 31 naar plaats acht. De top drie bleef onveranderd: Stevens op een, haar ploeggenote Brennauer op twee en Van Dijk op plek drie.[7] De Italiaanse Elisa Longo Borghini was met haar zesde plek de beste jongere.[8]
Teams
Aan deze editie namen twaalf UCI-teams deel, vijf clubteams en de nationale selecties van België, Italië en de Verenigde Staten.
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
