Bé of Bea Brand was een dochter van Henderikus Johannes Brand, landmeter van het kadaster, en Klaassine Catharina Sikkema. Haar ouders waren afkomstig uit de provincie Groningen, maar kwamen door vaders werk in Overijssel terecht. Als kind woonde ze in Gorssel en Zutphen. Ze bezocht het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs in Amsterdam (1939-1941), als leerling van Johan Niegeman en Mart Stam.[3] In 1947 trouwde ze met haar voormalig docent, de (binnenhuis)architect Johan Niegeman (1902-1977). Het paar vestigde zich in 1951 in Blaricum in een door henzelf ontworpen huis.
Goed Wonen
In november 1946 werd in Amsterdam de Stichting Goed Wonen opgericht, die het wonen in Nederland op een hoger peil wilde brengen door verbetering van de woninginrichting. Dat doel moest worden bereikt door onder andere "a. het bevorderen van de productie en distributie van meubelen, stofferingen, gebruiksvoorwerpen, enz., die aan bepaalde aesthetische, technische en sociale eisen voldoen: b. het geven van voorlichting over en het maken van propaganda voor een goede woninginrichting."[4] De stichting was ontstaan vanuit groepen consumenten, fabrikanten, kunstenaars en winkeliers. In februari 1948 werd de eerste editie van Goed Wonen. Maandblad voor wonen en wooninrichting uitgebracht, het orgaan van de stichting. Niegeman-Brand maakte tot 1960 deel uit van de redactie,[5] met onder anderen Paul Bromberg, Arnold Bueno de Mesquita, W.H. Gispen en J. Rietveld. Een maand later werd aan het Rokin 56 in Amsterdam een toonzaal van de stichting geopend, waar jaarlijks tienduizenden bezoekers kwamen voor persoonlijk advies over woninginrichting.[6][7] De toonzaal werd tot 1957 beheerd door Bé Niegeman en Josine (Jos) Wibaut.[5] Ze gaf daarnaast onder meer woonadvies in de rubriek Woont u goed? van het VARA-radioprogramma Voor de vrouw op Hilversum 2 (1956-1957). In 1958 publiceerde ze Woninginterieurs : uit de praktijk van goed wonen en, samen met onder anderen haar man, Cora Chaillet, Luzia Hartsuyker-Curjel en Lida Licht-Lankelma, Ik kan wonen : geïllustreerd handboek voor allen, die hun huis goed willen inrichten en bewonen. Bé Niegeman-Brand was ruim 20 jaar aan de Stichting Goed Wonen verbonden. In 1968 werd de naam van de stichting veranderd in Stichting Wonen. Toen er meningsverschil ontstond over de taken van de stichting, werden drie stafleden per 1 januari 1970 ontslagen. Het bestuur, onder wie Bé Niegeman, trad vervolgens af.[8]
Niegeman-Brand werkte samen met de interieurarchitecten Lica Hafkamp (rond 1950) en Anne Margreet Six-van Krimpen (ca. 1977-1992).[1] Naast haar ontwerpen voor de inrichting ontwierp ze ook meubels.[9] Door haar ontworpen meubels , waaronder de armstoel NG-11,[10] zijn opgenomen in de collecties van het Centraal Museum in Utrecht en het Museum Boijmans Van Beuningen in Rotterdam.[11]
In 1968 kwam Wim Schut, minister van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening, met een programma voor Experimentele woningbouw. Niegeman-Brand werd aangesteld als lid van de adviescommissie die de minister adviseerde over de toekenning van subsidie en het predicaat Experimentele Woningbouw.[2]
.jpg)