Een astrocyt is een stervormige, vertakte gliacel in het centraal zenuwstelsel (CZS) met lange of korte uitlopers. Het zijn steuncellen in de zenuwbaan die liggen tussen een bloedvat en een zenuwcel (neuron).
Astrocyten in een celkweek
Astrocyten hebben vele functies, ze verwijderen en/of produceren sommige neurotransmitters (GABA, ATP en glutamaat), regelen de ionenconcentratie en spelen een rol bij de ontwikkeling van het CZS door vorming van geleidende uitlopers waarlangs neuronen kunnen groeien. Bij muizen wordt bijvoorbeeld geen corpus callosum gevormd als er geen astrocyten ter plekke aanwezig zijn. De astrocyten stimuleren ook het herstel van neuronen bij eventuele beschadiging door gliose en hebben ook een ontgiftende functie. Astrocyten maken deel uit van de Bloed-hersenbarrière. Mogelijk spelen de astrocyten een belangrijke rol bij het ontstaan van epilepsie en Parkinson.
Astrocyten vormen een gesloten kring rond de bloedvaten in de hersenen, de zg. gliale schede.
De astrocyten zorgen ervoor dat de endotheel cellen van de bloedvaten strak tegen elkaar geduwd worden, zodat er geen stoffen tussen de endotheel cellen kunnen lekken.
De astrocyten bevatten transmembraaneiwitten die actief de neurotransmitter kunnen opnemen. Hierdoor kunnen ze de neurotransmitters recyclen
