Via de Stichting Admira, die slachtoffers van oorlog en seksueel geweld bijstaat, werkte Meulenbelt regelmatig in Balkanlanden. Ze trainde onder andere vrouwengroepen in voormalig Joegoslavië. Ze is sterk betrokken bij de Palestijnse zaak. Met de Stichting Kifaia ondersteunt zij gehandicapten in de Gazastrook.
Meulenbelt publiceerde bijna veertig boeken en vele artikelen voor diverse tijdschriften. In de autobiografische roman De schaamte voorbij (1976) herkenden zich vele vrouwen; het boek verscheen in elf talen waarvan er inmiddels zo'n half miljoen zijn verkocht. Voorts: Het beroofde land (2000) en De tweede intifada (2001). Haar roman Alba (1984), over een hernieuwde heteroseksuele relatie, werd vertaald in het Duits, Zweeds, Fins, Grieks en Turks. Meulenbelt was tevens serieredacteur van de reeks Gender, psychologie, hulpverlening bij uitgeverij Van Gennep.
Eerste Kamerleden SP, 22 november 2003. Anja Meulenbelt is de tweede van links.
In 1987 kreeg Meulenbelt voor haar essays de Annie Romeinprijs van het blad Opzij. Omdat zij, aldus de jury, via de honderden artikelen en opstellen die zij sedert 1968 heeft geschreven in allerlei (vrouwen)bladen een stut en steun is geweest voor de ontwikkelingen binnen de vrouwenbeweging.[4]
In 2004 ontving zij ook de prijs voor "Journalist van de Vrede", die jaarlijks wordt toegekend door het Humanistisch Vredesberaad (HVB). In 2017 werd de Prijs Jaap Kruithof aan haar toegekend.[5]
Persoonlijk
Meulenbelt trouwde op jonge leeftijd met een Oostenrijkse man. Uit het huwelijk werd in 1962 een zoon geboren. Deze verbintenis, de breuk, de verzorging van haar kind en haar keuze om het zonder de vader te verzorgen, heeft zij uitgebreid beschreven in verscheidene publicaties, waaronder De schaamte voorbij en Het moederboek.
In 1997 leerde ze in GazaKhaled Abu Zaid kennen, met wie ze tot 2009 een relatie had, waarvan de laatste twee jaar gehuwd. Zaid was oprichter-directeur van het "National Center for Community Rehabilitation" (NCCR), een door Meulenbelt gesteund gehandicaptenproject in Gaza-Stad.[6] Hij was in de jaren tachtig actief voor Fatah en de PLO en werd destijds door Israël tot zeven jaar gevangenisstraf veroordeeld. Zijn NCCR zegt politiek neutraal en voor iedereen toegankelijk te zijn.[7] Meulenbelt introduceerde enkele artikelen van de omstreden publicist Israel Shamir in het Nederlands taalgebied.
Meulenbelt houdt een weblog bij, dat zij beschrijft als "een weerspiegeling van al die activiteiten en thema’s die in verschillende gedaanten in mijn leven terugkomen".
Meulenbelt is verbonden aan de Studentenekklesia van Huub Oosterhuis in Amsterdam, door haar "mijn linkse kerk" genoemd, en liet zich daar in 2003 dopen.[8]
Beknopte bibliografie
Vrouwen in praatgroepen. Weten hoe het voelt (1974)
Casablanca, of De onmogelijkheden van de heteroseksuele liefde (1990) ISBN 90-6012-646-7
Emancipatie en overspel. Ontrouw, intimiteit, modern moederschap, rivaliteit, mannen als lustobject, als hoerenlopers, als daders en slachtoffers (1993) ISBN 90-6012-896-6
De tweede intifada (2001) ISBN 90-5515-305-2. Vervolg op: Het beroofde land
Een spiegel liegt niet. Andere stemmen uit Israël (2002) ISBN 90-5460-086-1. Redact. van verzameling teksten van Israëlische intellectuelen en activisten over het Palestijns-Israëlische conflict
