Alec Bennett (1897-1973) was een Iers-Canadees motorcoureur. In de jaren twintig nam hij aan slechts 29 wedstrijden deel, maar hij won er daarvan 13, waaronder vijfmaal de Isle of Man TT, viermaal de Grand Prix van Frankrijk en tweemaal de Grand Prix van België.

Alec Bennett bij de Isle of Man TT van 1921

Alec Bennett bij de Isle of Man TT van 1927

Norton Model 18 racer

Velocette KTT uit 1929

Norton CS1

Alec Bennett werd geboren in Ulster, maar emigreerde met zijn ouders naar Canada. In 1914, bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog, keerde hij terug naar het Verenigd Koninkrijk toen hij zich aanmeldde als lid van de Canadian Expeditionary Force. Hij diende als motorordonnans en gevechtspiloot bij het Royal Flying Corps. Na de oorlog ging hij terug naar Canada, waar hij in British Columbia zijn eerste race-ervaringen opdeed in de "Half Mile" dirttrackrace.

In 1921 ging hij weer naar het Verenigd Koninkrijk om testrijder en fabriekscoureur te worden bij Sunbeam. Al in zijn eerste jaar ging hij vanaf de vierde ronde aan de leiding van de Senior TT (500 cc). Dat was een opmerkelijke prestatie want Britse rijders waren daar enorm in het voordeel omdat ze de 60 km lange Snaefell Mountain Course op hun duimpje kenden, terwijl het voor Bennett nieuw was. Tijdens de race kreeg hij mechanische pech, en zakte daardoor uiteindelijk terug naar de vierde plaats. In 1922 won hij de race met zeven minuten voorsprong op Walter Brandish met een Triumph. Het was de laatste overwinning op Man met een zijklepmotor. Bennett won in dat jaar ook nog de Grand Prix van Frankrijk in Straatsburg.

In 1923 stapte hij over naar Douglas. Een ongelukkige stap, want zijn beste prestatie was een tiende plaats in de verregende TT. Zijn teamgenoot Tom Sheard won de Senior TT en Freddie Dixon (een alleskunner op solo- en zijspanmotoren) won met Douglas de zijspanklasse.

Grand Prixs waren in die tijd dun gezaaid, vergeleken met de vele wedstrijden van tegenwoordig. Elke overwinning in een van die wedstrijden was daarom enorm belangrijk. De Isle of Man TT was veruit de belangrijkste, gevolgd door de Grand Prixs van Frankrijk en België. Er was ook nog geen samenhangend programma van wedstrijden die gezamenlijk een titel op konden leveren. De Fédération Internationale des Clubs Motocyclistes stond onder druk om iets van een Europese titel in het leven te roepen, en had daarom al in 1922 de Grand Prix des Nations op poten gezet, die werd gereden op het Autodromo Nazionale in Monza. In 1924 werd voor het eerst een Europees kampioenschap georganiseerd. Tegen de zin van veel nationale bonden werd de titel nog steeds niet bepaald door een aantal opgetelde resultaten in verschillende Grand Prixs. Het werd een eendagsrace, de Grand Prix des Nations in Monza. Bennett was intussen als privérijder overgestapt op een Norton met kopkleppen en was het hele seizoen onklopbaar geweest, met overwinningen in Man, Frankrijk en België. Uitgerekend de Europese titel ging aan zijn neus voorbij, want Guido Mentasti won de wedstrijd met een Moto Guzzi C4V. Als privérijder kon hij zelf zaken doen met leveranciers van onderdelen, olie, benzine enz. Bovendien kon hij deelnemen aan zoveel races als hij zelf wilde. In 1925 leidde hij de Senior TT. Door een val bij Governor's Bridge beschadigde hij zijn motorfiets en viel hij terug naar de zesde plaats, maar hij finishte als derde.

In 1926 won Alec Bennett met een 350 cc Velocette de Junior TT (de eerste overwinning in de TT met een OHC motor) met 10 minuten en 25 seconden voorsprong. Dat maakte zijn uitvallen in de Senior TT op de vrijdag ervoor een beetje goed. In 1927 had Norton inmiddels ook een bovenliggende nokkenas en Bennett won met een dergelijke machine de Senior TT.

Bennett stond bekend als een beheerste rijder, die zijn machines spaarde. Dat moest hij als privérijder ook wel. Het bleek weer in de Junior TT van 1928, toen hij vrij rustig begon, maar uiteindelijk toch weer won met zijn Velocette. In 1929 startte hij alleen nog in de TT, in de Junior met een Velocette en in de Senior met een Sunbeam. In de Senior werd hij tweede en in de Junior derde.

Alec Bennett had het geld dat hij in de eerste jaren verdiende gespaard om in 1924 een motorzaak in Southampton te openen. Aan het einde van de jaren twintig moest hij meer aandacht aan zijn eigen zaak besteden en in 1928 beëindigde hij zijn racecarrière. In 1932 liet hij zich nog één keer verleiden om aan de Junior TT deel te nemen met een Velocette.

Jaar	Klasse	Team	Motorfiets	Plaats		Winnaar
1921	Senior TT	Privé	Sporting Solo Sunbeam TT	4e		Howard Davies, AJS TT Model
1922			Sunbeam Longstroke TT 3½ HP	1e		Alec Bennett, Sunbeam Longstroke TT 3½ HP
1923	Junior TT		Douglas RW 24	DNF		Stanley Woods, Cotton Model One
	Senior TT		Douglas RA 23	10e		Tom Sheard, Douglas RA 23
1924	Ultra-Lightweight TT		Diamond-Villiers	9e		Jock Porter, New Gerrard-Blackburne
	Senior TT		Norton Model 18	1e		Alec Bennett, Norton Model 18
1925				3e		Howard Davies, HRD-JAP
1926	Junior TT		Velocette KSS Mk I	1e		Alec Bennett, Velocette KSS Mk I
	Senior TT		Norton Model 18	DNF		Stanley Woods, Norton Model 18
1927	Lightweight TT		OK Supreme-JAP	DNF		Wal Handley, Rex-ACME-Blackburne
	Junior TT		Velocette KSS Mk I	DNF		Freddie Dixon, HRD-JAP
	Senior TT		Norton CS1	1e		Alec Bennett, Norton CS1
1928	Lightweight TT		OK Supreme-JAP	DNF		Frank Longman, OK Supreme-JAP
	Junior TT		Velocette KSS Mk I	1e		Alec Bennett, Velocette KSS Mk I
	Senior TT		Norton CS1	DNF		Charlie Dodson, Sunbeam Model 90
1929	Junior TT		Velocette KTT Mk I	3e		Freddie Hicks, Velocette KTT Mk I
	Senior TT		Sunbeam Model 90	2e		Charlie Dodson, Sunbeam Model 90
1932	Junior TT		Velocette KTT Mk III	7e		Stanley Woods, Norton CJ1

• (en) Deelnemersprofiel van Alec Bennett op de officiële website van de Isle of Man TT