Voorjaar - Keizer Johannes I (Tzimiskes) verdeelt de veroverde oostelijke Bulgaarse gebieden (onlangs nog in handen van het Kievse Rijk), in zes nieuwe Byzantijnse themata. Hij richt zich daarna op het Oosten tegen het kalifaat van de Abbasiden. In de zomer begint Johannes een militaire campagne in Mesopotamië (huidige Irak). Hij stuurt een Byzantijns expeditieleger naar Macedonië en verjaagt de Zuidelijke Slaven in Thracië.[1]
Johannes I (Tzimiskes) deporteert verschillende Bulgaarse edelen (bojaren) en hun families. Hij vestigt hen in Constantinopel en in themata in Anatolië (huidige Turkije) – waar ze stukken land krijgen. Velen weten zich omhoog te werken door hoge posities te bekleden. Op deze manier wordt de Bulgaarse adel beroofd van hun oorspronkelijke leiders.[2]
Europa
Voorjaar - Grootvorst Svjatoslav I wordt tijdens de terugtocht van een slecht verlopen veldtocht op de Balkan door de Petsjenegen in een hinderlaag gelokt en gedood in zijn poging om de rivier de Dnjepr over te steken. Hij wordt opgevolgd door zijn oudste zoon Jaropolk I als heerser (knjaz) van het Kievse Rijk. Volgens een Slavische kroniek is na de overwinning door de Petsjenegen van Svjatoslav's schedel een drinkbeker gemaakt.
Géza, grootvorst van de Magyaren, wordt de grondlegger voor de macht van de vorsten van Hongarije. Hij bereikt dit door de bereidheid van de Magyaren om zich te laten bekeren tot het christendom.[5]
Zie de categorie 972 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Bronnen, noten en/of referenties
↑Brian Todd Carey (2012). Road to Manzikert: Byzantine and Islamic Warfare 527–1071, p. 95. ISBN 978-1-84884-215-1.
↑Fine, John V.A. Jr. (1991). The Early Medieval Balkans: A Critical Survey from the Sixth to the Late Twelfth Century, p. 188. University of Michigan Press. ISBN 0-472-08149-7.
↑Reuter, Timothy (1999). The New Cambridge Medieval History, Volume III, p. 254. ISBN 978-0-521-36447-8.
↑Richard Brzezinski (1998). History of Poland: Old Poland, King Mieszko I, p. 15. ISBN 83-7212-019-6.
↑Macartney, C.A. (1953). The Medieval Hungarian Historians: A Critical and Analytical Guide, p. 175. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-08051-4.
↑Bosworth, Clifford Edmund (1996). The New Islamic Dynasties, pp. 35–36. Columbia University Press. ISBN 978-0-231-10714-3.
↑Mann, Horace K. (1910). The Lives of the Popes in the Early Middle Ages, Volume IV: The Popes in the Days of Feudal Anarchy, 891–999.
↑Toke, Leslie Alexander St. Lawrence (1909). "St. Dunstan". In Herbermann, Charles (ed.). Catholic Encyclopedia. Volume 5. New York: Robert Appleton Company.
