Tera air digital ialah sejenis penanda yang tertanam secara rahsia dalam isyarat tahan hingar seperti data audio, video atau imej. Ia biasanya digunakan untuk mengenal pasti pemilikan hak cipta isyarat tersebut. "Penanda air" ialah proses menyembunyikan maklumat digital dalam isyarat pembawa; maklumat tersembunyi harus,[1] tetapi tidak perlu, mengandungi hubungan dengan isyarat pembawa. Tera air digital boleh digunakan untuk mengesahkan ketulenan atau integriti isyarat pembawa atau untuk menunjukkan identiti pemiliknya. Ia digunakan secara jelas untuk mengesan pelanggaran hak cipta dan untuk pengesahan wang kertas.[2][3]
Video dengan dua tera air di bahagian atas dan bawah sebelah kanan.Contoh tindanan tera air pada imej; logo Wikipedia boleh dilihat di tengah untuk mewakili pemiliknya.
Rujukan
^Ingemar J. Cox: Digital watermarking and steganography. Morgan Kaufmann, Burlington, MA, USA, 2008
^Frank Y. Shih: Digital watermarking and steganography: fundamentals and techniques. Taylor & Francis, Boca Raton, FL, USA, 2008
^A.Z.Tirkel, G.A. Rankin, R.M. Van Schyndel, W.J.Ho, N.R.A.Mee, C.F.Osborne. “Electronic Water Mark”. DICTA 93, Macquarie University. p.666-673
Jana Dittmann, David Megias, Andreas Lang, Jordi Herrera-Joancomarti; Theoretical framework for a practical evaluation and comparison of audio watermarking schemes in the triangle of robustness, transparency and capacity; In: Transaction on Data Hiding and Multimedia Security I; Springer LNCS 4300; Editor Yun Q. Shi; pp. 1–40; ISBN978-3-540-49071-5,2006 PDF
Patrick Bas, Teddy Furon, François Cayre, Gwenaël Doërr, Benjamin Mathon, "Watermarking Security, Fundamentals, Secure Designs and Attacks", Springer Briefs in Electrical and Computer Engineering, 2016, ISBN978-9811005053
_watermark_on_an_image.png)
