Petisyen untuk hak politik Boushaki, dipanggil Petiton No. 30, adalah petisyen pertama di mana Mohamed Seghir Boushaki menuntut hak politik orang Algeria di Algeria Perancis selepas pilihan raya perbandaran 1919 di Algeria.[1][2]
Sejarah
Penyertaan berpuluh-puluh ribu askar Algeria dalam pertempuran Perang Dunia Pertama di Perancis dan campur tangan tegas mereka dalam kemenangan menentang Tentera Diraja Jerman memberi mereka ganjaran selepas mereka kembali ke Algeria.[3]
Dengan cara itulah Undang-undang Jonnart membenarkan veteran dan orang asli yang kurang upaya untuk menyertai fungsi dalam pentadbiran kolonial dan mendapatkan hartanah di bandar dan di luar bandar sebagai tanda asimilasi dalam rangka kerja kod Indigénat.[4]
Peruntukan yang mengikuti pengesahan undang-undang pada 4 Februari 1919 memungkinkan untuk menghasilkan teks undang-undang yang menyatakan perdagangan yang dibenarkan kepada orang asli Algeria dengan sekatan akibat dalam hierarki profesional pentadbiran.[5]
Walau bagaimanapun, pilihan raya perbandaran pada tahun 1919 membolehkan perwakilan politik orang asli berkembang di majlis perbandaran pada masa yang betul, dengan itu menghasilkan keperluan baru untuk kebebasan politik dan kesatuan.[6]
Sememangnya, ahli majlis umum Khalid ibn Hashim di Algiers, serta ahli majlis perbandaran Mohamed Seghir Boushaki sebagai wakil rakyat pribumi yang dipilih, mula menyemarakkan dan mencetuskan tindakan protes melalui institusi Perancis yang terdiri daripada komune hingga Senat Perancis, malah setakat ini. sebagai menulis kepada Presiden AS Woodrow Wilson (1856–1924).[7]
Petisyen
Tuntutan untuk hak politik orang asli Algeria selepas Perang Dunia Pertama telah dibuktikan dengan penulisan petisyen rasmi bertarikh 18 Julai 1920 kepada Senat Perancis.[8]
Dokumen bantahan ini diilhamkan oleh Emir Khaled dan dibuat konkrit oleh banyak ahli majlis perbandaran yang diketuai dan diwakili oleh Mohamed Seghir Boushaki yang dipilih dalam perbandaran perkhidmatan penuh Thénia (dahulunya Ménerville).[9]
Sekretariat Senat mendaftarkan dokumen ini di bawah nama "Petisyen N°30" kerana membantah bantahan hormat ahli majlis perbandaran orang asli Algeria di hadapan Senat terhadap peruntukan baharu kod Indigénat.[10]
Malah, rang undang-undang telah dibentangkan di Dewan Tinggi Parlimen oleh perkhidmatan Kerajaan Perancis yang berkaitan dengan pengubahsuaian peraturan rejim status anak negeri di Algeria dan penyertaan penduduk asli Algeria kepada hak politik.[11]
Perbahasan Senat
Senator Charles Cadilhon (1876–1940) yang diberi mandat dan dilantik oleh Senat Perancis untuk melaporkan perbincangan dan perbahasan senator lain mengenai tuntutan kandungannya, dan ini semasa sesi 19 Mei 1921.[12][13]
Senator dari Landes ini kemudiannya menyatakan dalam laporannya bahawa rang undang-undang yang mengubah suai kod Indigénat yang berkaitan dengan petisyen itu sememangnya telah diterima pakai dan disahkan oleh dua dewan parlimen Perancis.[14]
Sesungguhnya, projek kerajaan telah menjadi undang-undang pada 4 Ogos 1920 (Bahasa Perancis: Loi du 4 août 1920), selepas penerimaan majoriti oleh timbalan menteri dan senator, dan undang-undang ini kemudiannya diterbitkan selepas pengisytiharan muktamadnya dalam Journal officiel de la République française pada 6 Ogos 1920, bermula pada halaman 11287.[15]
Pada akhir perbahasan senator mengenai "Petisyen No. 30", jawatankuasa itu, yang dipengerusikan oleh pelapor Charles Cadilhon, akhirnya menyatakan secara negatif mengenai agenda mengenai hak politik yang diperluaskan untuk orang asli, dan penolakan dan penafian telah dimasukkan dalam daftar Dewan Negara.[16]
