Dail telefon berputar Switzerland dari tahun 1970-an, menunjukkan nombor telefon (94 29 68) bersama dengan pelbagai perkhidmatan kecemasan setempat.
Nombor telefon ialah urutan digit yang diberikan kepada stesen pelanggan telefon talian tetap yang disambungkan ke talian telefon atau ke peranti telefoni elektronik tanpa wayar, seperti telefon radio atau telefon mudah alih, atau ke peranti lain untuk penghantaran data melalui orang awam rangkaian telefon bertukar (PSTN) atau rangkaian awam dan swasta yang lain.
Nombor telefon berfungsi sebagai alamat untuk menukar pang kod destinasi.[1] Nombor telefon dimasukkan atau dipanggil oleh pihak panggilan pada set telefon asal, yang memancarkan urutan digit dalam proses isyarat ke pertukaran telefon. Pertukaran itu melengkapkan panggilan kepada pelanggan lain yang dihubungkan secara tempatan atau melalui PSTN kepada pihak yang dipanggil. Nombor telefon ditugaskan dalam rangka pelan penomboran telefon nasional atau serantau kepada pelanggan melalui pengendali perkhidmatan telefon, yang boleh menjadi entiti komersial, pentadbiran dikawal negeri, atau persatuan industri telekomunikasi yang lain.
Nombor telefon pertama kali digunakan pada tahun 1879 di Lowell, Massachusetts, ketika mereka menggantikan permintaan untuk nama pelanggan oleh penelpon yang menyambungkan ke operator papan suis.[2] Sepanjang sejarah telefon, nombor telefon mempunyai pelbagai panjang dan format, dan juga termasuk kebanyakan huruf abjad dalam kedudukan utama apabila nama pertukaran telefon telah digunakan bersama-sama sehingga tahun 1960-an.
Nombor telefon sering didail bersempena dengan urutan kod isyarat lain, seperti kod perkhidmatan menegak, untuk menggunakan ciri-ciri perkhidmatan telefon khas.[3][4]
Rujukan
^AT&T, Notes on Distance Dialing (1968), Section II, p.1
^Brooks, John.Telephone: The First Hundred Years. Harper & Row, 1967,
^Bellcore SR-2275 Bellcore Notes on the Network, Issue 3, Section 3 page 15. (December 1997)
