1 September 1915(1915-09-01) (umur 79) Shizuoka, Jepun
Nama panggilan
Shiji Bunta (志道 聞多code: ja is deprecated )
Marquess Inoue KaoruGCMG (井上 馨, Jawi: اينوي كاوروcode: ms is deprecated ; 16 Januari 1836 - 1 September 1915) ialah seorang ahli politikJepun dan ahli terkemuka dalam oligarki Meiji semasa zaman Meiji di Empayar Jepun. Sebagai salah seorang negarawan kanan (Genrō) di Jepun dalam tempoh itu, beliau mempunyai pengaruh yang besar dalam pemilihan pemimpin negara dan pembentukan dasar-dasarnya.
Tahun-tahun awal
Inoue Kaoru sebagai samurai muda.
Dilahirkan sebagai Yakichi (勇吉) kepada keluarga samurai berpangkat rendah di Yuda, domain Chōshū (kini Yamaguchi, Wilayah Yamaguchi), Inoue bersekolah di sekolah domainMeirinkan bersama abangnya Ikutarō (幾太郎). Dia adalah kawan rapat Itō Hirobumi yang kemudiannya menjadi perdana menteri pertama Jepun, dan beliau memainkan peranan aktif dalam gerakan sonnō jōi. Pada tahun 1858, beliau belajar rangaku, artileri dan ilmu pedang di Edo.
Pada zaman Bakumatsu, Inoue muncul sebagai ketua gerakan anti-orang asing di Chōshū asalnya. Berhasrat untuk menyingkirkan Jepun daripada orang asing, beliau dan Takasugi Shinsaku membakar legasi British di Edo pada Januari 1863.
Menyedari keperluan Jepun untuk belajar daripada kuasa Barat, Inoue menyertai Chōshū Berlima dan telah diseludup keluar dari Jepun untuk belajar di Kolej Universiti, London[1][2] di England pada tahun 1863. Apabila beliau kembali dengan Itō Hirobumi, beliau tidak berjaya menghalang peperangan (Pertempuran Shimonoseki) antara Chōshū dan kuasa laut Barat atas penutupan Selat Shimonoseki kepada perkapalan asing. Kemudian, beliau berperang melawan pasukan Kesyogunan Tokugawa dalam Ekspedisi Chōshū Pertama 1864, apabila beliau cedera parah akibat serangan pembunuh upahan. Beliau menerima kecederaan yang hampir maut, merayu kepada abang Inoue untuk dipenggal kerana kesakitan yang tidak tertanggung. Akhirnya, Ikutaro Tokoro yang ketika itu bersembunyi daripada mengejar kesyogunan Tokugawa bersama Putera Sanjō Sanetomi bergegas ke Inoue untuk menyelamatkannya dengan meletakkan kira-kira 50 jahitan jarum tatami pada luka pada seluruh badan tanpa bius kerana kecemasan semasa domestik masa perang (Kisah bahawa ibu Inoue memegang Inoue berdarah kemudian menghalang anak sulungnya daripada memenggal kepala telah diperkenalkan dalam buku teks Jepun Kebangsaan tempoh ke-5 sebagai kuasa ibu).[3] Beliau kemudiannya memainkan peranan penting dalam pembentukan Perikatan Satchō menentang Kesyogunan Tokugawa.
Negarawan dalam kerajaan Meiji
Inoue Kaoru, 1880-an
Selepas Pemulihan Meiji, Inoue berkhidmat dalam beberapa jawatan penting dalam kerajaan Meiji yang baru. Beliau telah dilantik sebagai Naib Menteri Kewangan pada tahun 1871 dan berpengaruh dalam menyusun semula kewangan kerajaan mengikut garis moden, terutamanya dalam pembaharuan sistem cukai tanah, penamatan gaji kerajaan kepada bekas samurai dan bekas bangsawan dan menggalakkan perindustrian. Berkait rapat dengan kalangan perniagaan, termasuk Mitsuizaibatsu yang baru muncul, beliau juga terlibat dalam perniagaan kereta api. Langkah-langkah ini mewujudkan banyak musuh politik, dan Inoue terpaksa meletakkan jawatan pada Mei 1873. Inoue mengambil bahagian dalam Persidangan Osaka pada tahun 1875 untuk menyokong penubuhan sebuah perwakilan perhimpunan kebangsaan.
Pada tahun 1876, Inoue telah diminta untuk membantu dalam bidang hal ehwal luar negeri, dan terlibat dalam termeterainya Perjanjian Jepun-Korea 1876 sebagai naib duta luar biasa dan berkuasa penuh. Beliau kembali ke kerajaan sebagai Menteri Kerja Raya pada 1878 dan Tuan Besar Hal Ehwal Luar Negeri pada 1879 di bawah Kabinet Meiji Dajō-kan yang awal. Pada tahun 1884, beliau telah dinaikkan ke pangkat count (hakushaku) di bawah sistem kebangsawanan kazoku yang baru.
Pada Disember 1885, Inoue secara rasmi menjadi Menteri Luar Negeri Jepun yang pertama yang menyandang gelaran itu dalam kabinet Itō Hirobumi yang pertama. Walau bagaimanapun, Inoue mendapat kritikan awam kerana kegagalannya untuk merundingkan semakan perjanjian berat sebelah, pembinaan Rokumeikannya, dan sokongan terhadap pengaruh kebaratannya, yang memaksanya meletak jawatan pada Ogos 1887.
Kemudian beliau berkhidmat sebagai Menteri Pertanian dan Perdagangan dalam pentadbiran Kuroda, sebagai Menteri Dalam Negeri dalam pentadbiran Itō kedua dan sekali lagi sebagai Menteri Kewangan dalam pentadbiran Itō ke-3.
Dari tahun 1901 dan seterusnya, Inoue berkhidmat sebagai genrō paling kanan, dan menganggap dirinya penasihat terulung kerajaan dalam hal ehwal kewangan. Beliau mendapat gelaran marquis (kōshaku) pada tahun 1907, dan meninggal dunia pada tahun 1915 di rumah musim panasnya di Okitsu-juku, wilayah Shizuoka.
