Motus ad rubrum

Lineae spectrales in spectro visuali supercumuli galaxiarum remotorum (ad dexteram), cum lineis absorptionis in specrtro visuali Solis (ad sinistram). Sagittae motum ad rubrum, vel incrementum undae longitudinis, indicant.

Motus ad rubrum in physica est incrementum longitudinis undae, vel motus ad rubram spectri extremitatem, lucis vel alius radiationis electromagneticae. "Rubrior" significat auctam undae longitudinem, utrum radiatio intra spectrum visuale iacet an non. Secundum theorias lucis radiatio rubrior etiam habet minorem frequentiam et energiam photonum.

Aliqui motus ad rubrum sunt exempla effectûs Doppler, notiore in mutatione altitudinis vel frequentiae soni traminibus, arceris, aliisque vehiculis celeribus emissi. Motus ad rubrum fit quandocumque lumen ab observatore abit. Exemplum huius est motus ad rubrum cosmologicus, quae ex expansione universi evenit. Lumina satis distantia (plus quam milliones annos luce mensos) motum ad rubrum monstrant, qui modo incrementi distantiae a Tellure respondet. Motus ad rubrum gravitationalis est effectus relativisticus qui in radiatione electromagnetica ex campis gravitationlibus movente observatur. Contra motum ad rubrum, decrementi longitudinis undae efficitur cum lumen ad observatorem aut radiatio electromagnetica in campum gravitationalem movet. Hoc motus ad caeruleum vel motus ad rubrum negativum appellatur. Anno 1929, Edwinus Hubble "legem Hubble" de motu ad rurum publicavit.

Scientia horum motuum adhibita est ad plures artes terrestres elaborandos, ut radar Dopplerianum et pistollia radaris a vigile usitata.[1] Motus ad rubrum etiam in observationibus rerum astronomicarum apparuit.[2] Valor eius litterâ z notatur.

Notae

  1. ↑ Feynman, Leighton, et Sands 1989.
  2. ↑ Vide Binney et Merrifeld 1998, Carroll et Ostlie 1996, Kutner 2003.

Bibliographia

Commentationes

Libri

  • Nussbaumer, Harry; Lydia Bieri (2009). Discovering the Expanding Universe. Cantabrigiae: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-51484-2 
  • Binney, James; Michael Merrifeld (1998). Galactic Astronomy. Princeton University Press. ISBN 0-691-02565-7 
  • Carroll, Bradley W.; Dale A. Ostlie (1996). An Introduction to Modern Astrophysics. Addison-Wesley Publishing Company, Inc.. ISBN 0-201-54730-9 
  • Feynman, Richard; Leighton, Robert; Sands, Matthew (1989). The Feynman Lectures on Physics. Vol. 1. Addison-Wesley. ISBN 0-201-51003-0 
  • Grøn, Øyvind; Hervik, Sigbjørn (2007). Einstein's General Theory of Relativity. New York: Springer. ISBN 978-0-387-69199-2 
  • Kutner, Marc (2003). Astronomy: A Physical Perspective. Cantabrigiae: Cambridge University Press. ISBN 0-521-52927-1 
  • Misner, Charles; Thorne, Kip S.; Wheeler, John Archibald (1973). Gravitation. Franciscopoli: W. H. Freeman. ISBN 0-7167-0344-0 
  • Peebles, P. J. E. (1993). Principles of Physical Cosmology. Princeton University Press. ISBN 0-691-01933-9 
  • Taylor, Edwin F.; Wheeler, John Archibald (1992). Spacetime Physics: Introduction to Special Relativity (2nd ed.). W. H. Freeman. ISBN 0-7167-2327-1 
  • Weinberg, Steven (1971). Gravitation and Cosmology. John Wiley. ISBN 0-471-92567-5 
  • See also physical cosmology textbooks for applications of the cosmological and gravitational redshifts.

Nexus externi