Apud Iudaeos antiquos et in Bibliis, cilicium vel saccus (Hebraiceשַׂק, saq) erat signum maeroris et humiliationis. Exempli gratia, cum Iacob credit filium suum Ioseph mortuum esse, "Scissisque vestibus, indutus est cilicio lugens filium suum multo tempore".[2] Itaque apud Christianos, cilicium erat signum poenitentiae et pars consuetudinis mortificationis carnis. Non solum ascetae et monachi, sed aliquando etiam laici cilicia gestabant. Hic usus hodie in nonnullis ordinibus religosis manet. Interdum vocabulum usurpatur ad alia instrumenta mortificationis significanda, ut catenam dentatam circa femorem gestam.[3]
Notae
↑Thesaurus linguae Latinae, in onomastico s.v. "Cilices"; Lewis et Short, A Latin Dictionary, s.v. "Cilicia"; Oxford Latin Dictionary, s.v. "cilicium"; Du Cange, Glossarium mediae et infimae Latinitatis, s.v. "cilicium"[nexus deficit]; Dictionary of Medieval Latin from British Sources, s.v. "cilicium".