Nomen Aucaleuc de verbo primitivo oscal vetere Britonico oritur, qui « carduus,i »[1][2] sonat (Britonice askolenn), cum suffixo Brythonico -oc locativo (Brythonice -ōgon, cf. Wallice-og et Gallice-acon > -acum, omniae Celtice-āko ortae), posterius -euc factus, firmatus eo modo ubi lingua Britonica per Medium aevum locuta esse desinit, interea dum pagis ubi incolae longiore britonizatae sunt, in hanc horam -ec factus est. Oscaloc et eiusdem generis in sermone suo vulgari oskaleg igitur Latine sonat "carduetum"[3]. Alioqui Gallonice carduetum ocaleu[3] dicitur.
