Antonius Canova

Antonius Canova a se picto, Gypsoteca Canoviana in Pusagno, Tarvisium

Antonius Canova[1] (natus Pusagni apud Tarvisium die 1 Novembris 1757 - obiit Venetiarum die 13 Octobris 1822) fuit praeclarus sculptor Italicus more neoclassicismo qui celeber est creatione monumentorum ex marmore.

Opera praeclara

  • Eurydice (1775)
  • Orpheus (1776)
  • Theseus et Minotaurus (1781-1781)
  • Amor et Psyche (1787-1793)
  • Adonis et Venus (1789-1794)
  • Magdalena paenitens (1793-1796)
  • Hercules et Lichas (1798-1815)
  • Perseus triumphans (1800-1801)
  • Napoleo Bonaparte ut Mars Pacificator (1803-1806)
  • Venus Italica (1804-1808)
  • Paulina Borghese ut Venus Victrix (1804-1808)
  • Theseus et Centaurus (1805)
  • Tres Gratiae (1812-1826)
  • Hebe (1816-1817)
  • Vestalis (1818-1819)

Pinacotheca

  • Theseus et Minotaurus
    Theseus et Minotaurus
  • Magdalena paenitens
    Magdalena paenitens
  • Perseus triumphans
    Perseus triumphans
  • Tres Gratiae
    Tres Gratiae
  • Vestalis
    Vestalis

Notae

  1. ↑ Cognomen declinatur Canova, ae, secundum In Obitum Antonii Canovae Carmen ([1]) atque Memorie di Antonio Canova ([2]).

Nexus interni

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Antonium Canovam spectant.



David's face

Haec stipula ad biographiam spectat. Amplifica, si potes!