Kurda

Kurda padîşahî an jî bajar-dewleteke kevnar e ku li bakurê Mezopotamyayê desthilatdariyê kiriye. [1] Padîşahê Akad Naram-Sin di sedsala 23an berî zayînê de, di kampanyayên xwe yên leşkerî de ji bo axa Subartû ya li dervayî Çemê Dîcleyê behsa vî bajarî kiriye. [2][3] Di lewheyên curbecur ên Marî de, li dora sedsala 18an berî zayînê, Kurda wekî padîşahiya serbixwe, carinan bi Babîlan re û carinan jî bi Maris re hevalbendî tê gotin. [4][5] Ji bilî vê, di tabletên Tell Fekheriye de hatiye nivîsandin ku padîşahên Asûrî Shalmaneser I û Tukulti-Ninurta I ev bajar ji Mîtanniyan standine. [6]

Erdnîgarî

Tê texmînkirin ku ew padîşahiyek bû ku ji Çemê Xabûrê li bakurê rojhilatê Sûriyeyê heta çiyayê Şengalê li bakurê rojavayê Iraqê dirêj bû. [7] [8][9][10][11][12] Li ser ku paytexta wê ye nîqaş tê kirin. [8]

Dîrok

Nexşeya ku bajêr di sala 1764 berî zayînê de nîşan dide

Bajar navenda eşîra Numha bû [13][14] lê wan herêmeke biçûk kontrol dikir. [15] Xwedayê wan yê sereke Nergal, xwedayê Semîtîk bû. [16][17]

Çavkanî

  1. ^ The Ancient Near East: History, Society and Economy (bi îngilîzî). Routledge. 4 kanûna pêşîn 2013. ISBN 978-1-134-75091-7.
  2. ^ The Oxford History of the Ancient Near East: Volume I: from the Beginnings to Old Kingdom Egypt and the Dynasty of Akkad (bi îngilîzî). Oxford University Press. 2020. ISBN 978-0-19-068785-4.
  3. ^ Die Herkunft der Kurden: interdisziplinäre Studie (bi almanî). Peter Lang. 2010. ISBN 978-3-631-59327-1.
  4. ^ Letters to the King of Mari: A New Translation, with Historical Introduction, Notes, and Commentary (bi îngilîzî). Eisenbrauns. 2003. ISBN 978-1-57506-080-4.
  5. ^ "Diplomacy in Western Asia in the Early Second Millennium B.C." Munn-Rankin. 1956. r. 68–110. ISSN 0021-0889.
  6. ^ The Archaeology of Political Spaces: The Upper Mesopotamian Piedmont in the Second Millennium BCE (bi îngilîzî). Walter de Gruyter. 1 nîsan 2014. ISBN 978-3-11-026640-5.
  7. ^ The Ancient Near East: History, Society and Economy (bi îngilîzî). Routledge. 2013. r. 226. {{cite book}}: |xebat= tê tine hesibandin (alîkarî)
  8. ^ a b Die Herkunft der Kurden: interdisziplinäre Studie (bi almanî). Peter Lang. 2010. ISBN 978-3-631-59327-1.
  9. ^ "32". Urban Autonomy in a Nomadic Environment. In: Journal of Near Eastern Studies (bi îngilîzî). 1973. rr. 201–215. {{cite book}}: |xebat= tê tine hesibandin (alîkarî)
  10. ^ The Archives of Urad-Serua and His Family: A Middle Assyrian Household in Government Service. Publicazioni del Progetto “Analisi electronic del cuneiforme” Corpus Medio-Assiro (bi îngilîzî). 1988. {{cite book}}: |xebat= tê tine hesibandin (alîkarî)
  11. ^ "97". La “toponymie en miroir” dans le Proche-Orient amorrite. Revue d’assyriologie et d’archéologie orientale (bi fransî). 2003. rr. 3–34. {{cite book}}: |xebat= tê tine hesibandin (alîkarî)
  12. ^ Les nomads en Mésopotamie au temps des roi de Mari (bi fransî). Société d’Èdition ’Les Belles Letters’. 1957. {{cite book}}: |xebat= tê tine hesibandin (alîkarî)
  13. ^ The Routledge Handbook of the Peoples and Places of Ancient Western Asia: The Near East from the Early Bronze Age to the fall of the Persian Empire (bi îngilîzî). Routledge. 10 îlon 2009. ISBN 978-1-134-15907-9.
  14. ^ The Legacy of Israel in Judah's Bible: History, Politics, and the Reinscribing of Tradition (bi îngilîzî). Cambridge University Press. 30 tîrmeh 2012. ISBN 978-1-107-02431-1. Ji orîjînalê di 12 kanûna paşîn 2021 de hat arşîvkirin. Roja gihiştinê 10 kanûna paşîn 2021.
  15. ^ The Routledge Handbook of the Peoples and Places of Ancient Western Asia: The Near East from the Early Bronze Age to the fall of the Persian Empire (bi îngilîzî). Routledge. 10 îlon 2009. ISBN 978-1-134-15907-9.
  16. ^ In Honor of Ernest R. Lacheman on His Seventy-fifth Birthday, April 29, 1981 (bi îngilîzî). Eisenbrauns. 1981. ISBN 978-0-931464-08-9.
  17. ^ The Iconography of the Canaanite Gods Reshef and Baʻal: Late Bronze and Iron Age I Periods (C 1500-1000 BCE) (bi îngilîzî). Vandenhoeck & Ruprecht. 1994. ISBN 978-3-7278-0983-5.