ჯამბატისტა მარინო (იტალ. Giambattista Marino); დ. 14 ოქტომბერი, 1569, ნეაპოლი — გ. 25 მარტი, 1625, იქვე) — იტალიელი პოეტი. მარინიზმის ფუძემდებელი. ბაროკოს პოეზიის უდიდესი წარმომადგენელი. მისი შემოქმედება ძირითადად ლირიკული ხასიათისაა. იყენებდა სონეტსა და სხვა რენესანსულ პოეტურ ფორმებს, მაგრამ სრულიად ახალი შინაარსით ავსებდა მათ. ერთ-ერთმა შემოიღო ბაროკოს პოეზიისათვის ნიშანდობლივი მეტაფორები, უჩვეულო შედარებები და ეპითეტები, ანტითეზები, ასონანსები, ადნომინაციები, ლათინური წყობის დამძიმებული სინტაქსი. მარინოს მთავარი ნაწარმოებია სიუჟეტურ და იდეურ მთლიანობას მოკლებული პოემა „ადონისი“ (1623), რომელიც მეტად დეკორატიული ხასიათისაა, აქვს ლირიკული კანტატის სახე. მნიშვნელოვანია აგრეთვე მძაფრი დინამიზმითა და ფსიქოლოგიური კოლიზიებით მდიდარი ბიბლიურ სიუჟეტზე აგებული პოემა „ყრმათა ჟლეტა“ (1632).
ლიტერატურა
სქოლიო