სსრ კავშირის სახალხო მხატვარი (რუს. Народный художник СССР) — საპატიო წოდება, დადგენილი სსრ კავშირის უზენაესი საბჭოს პრეზიდიუმის 1943 წლის 16 ივლისის დადგენილებით.^[1] „ყველაზე გამოჩენილი მოღვაწეები საბჭოთა ხელოვნების განსაკუთრებული დამსახურებისთვის ფერწერის, ქანდაკების, გრაფიკის, დეკორატიული და ხალხური რეწვის განვითარებისათვის“. ენიჭებოდა სსრ კავშირის უზენაესი პრეზიდიუმის მიერ.

საპატიო წოდების პირველი კავალრები 1943 წლის 26 ივლისს გახდნენ: ფერმწერები ალექსანდრე გერასიმოვი(რუსული)ქართ. და ბორის იოჰანსონი(რუსული)ქართ., სკულპტორები სერგეი მერკუროვი და ვერა მუხინა. ბოლოს, 1991 წლის 20 დეკემბერს, წოდება პეტრე ფომინს(რუსული)ქართ. მიენიჭა. საპატიო წოდება — „სსრკ-ის სახალხო მხატვარი“ სულ 159 ადამიანმა მიიღო.

წოდება „სსრ კავშირის სახალხო მხატვარი“ საქართველოდან მიენიჭათ:

• 1953 — მოსე თოიძე
• 1963 — უჩა ჯაფარიძე
• 1970 — აპოლონ ქუთათელაძე
• 1972 — ლადო გუდიაშვილი
• 1976 — სიმონ ვირსალაძე
• 1980 — ზურაბ წერეთელი
• 1982 — იოსებ სუმბათაშვილი
• 1987 — მერაბ ბერძენიშვილი
• 1988 — ელგუჯა ამაშუკელი

• ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. საქართველოს სსრ, თბ., 1981. — გვ. 347.