ვენესუელის ტელევიზიის ისტორია იქყება 1952 წლიდან, როდესაც დიქტატორმა მარკოს პერეს ხიმენესმა შექმნა სახელმწიფო არხი - Televisora Nacional. რითიც ვენესუელა მსოფლიოში ერთ-ერთი პირველი ქვეყანა იყო. 1963 წელს, ქვეყნის მოსახლეობის მეოთხედს ჰქონდა ტელევიზორი, ხოლო 1982 წელს 85%-ს.^[1] ვენესუელაში ტელენოველებია პოპულარული და ზოგიერთის საერთაშორისო დონეზე დისტრიბუციაც ხდება (მაგალითად -მაგალითად 1992-ის, სარა სუსია). ყველაზე ცნობილი სატელევიზიო პროგრამა იყო უგო ჩავესის ყოვლეკვირეული შოუ - Aló Presidente, რომელიც დაიწყო 2009 წელს და დასრულდა 2012-ში.

უგო ჩავესი სანქციებს ტელევიზიებისა და რადიოების წინააღმდეგ აქტიურად იყენებდა. კრიტიკისგან თავის დასაცავად უგო ჩვესმა ძალის გამოყენებით დახურა რამდენიმე რადიო სადგური და ხელში ჩაიგდო ტელევიზიები. მისი თქმით: „არ არის გასაკვირი თუ ტელევიზიები დაიხურება, რადგანც არც ჩავესის, არც მისი მინისტრების და მთავრობის უპატივცემულო უნფორმაციის გაშუქება არ შეიძლება“.^[2]