გაეროს გენერალური ასამბლეის რეზოლუცია 62/243 სახელწოდებით „აზერბაიჯანის ოკუპირებულ ტერიტორიებზე არსებული მდგომარეობა“, მიიღეს 2008 წლის 14 მარტს გენერალური ასამბლეის 62-ე სესიაზე, რომელიც ეხებოდა მთიან ყარაბაღში არსებულ მდგომარეობას. ეს გახდა გაეროს მეხუთე დოკუმენტი და გაეროს გენერალური ასამბლეის პირველი დოკუმენტი მთიანი ყარაბაღის შესახებ.
რეზოლუციამ, კიდევ ერთხელ დაადასტურა აზერბაიჯანის „სუვერენიტეტისა და ტერიტორიული მთლიანობის მიმართ პატივისცემა და მხარდაჭერა“, მოითხოვა „აზერბაიჯანის ყველა ოკუპირებული ტერიტორიიდან, ყველა სომხური ძალების დაუყოვნებელი, სრული და უპირობო გაყვანა“ და ხაზი გაუსვა, რომ „არ არსებობს სახელმწიფო, რომელიც დახმარებას გაუწევს აზერბაიჯანის ტერიტორიების ოკუპაციას“.[1] რეზოლუცია მიიღეს 2008 წლის ტერტერის შეტაკებების შემდეგ, რომელიც ყარაბაღის ომის შემდეგ, სომხეთსა და აზერბაიჯანს შორის ცეცხლის შეწყვეტის შეთანხმების ყველაზე დიდი დარღვევა გახდა.
რეზოლუციის პროექტი
2005 წლის დასაწყისში, გაერო-ს გენერალური ასამბლეის ფაქტების დამდგენმა კომისიამ, დაამტკიცა სომხური დასახლებების არსებობა აზერბაიჯანის ოკუპირებულ ტერიტორიაზე.[2] აზერბაიჯანის მუდმივმა წარმომადგენელმა გაეროში, აქშინ მეჰდიევმა წარადგინა რეზოლუციის A/62/L.42 პროექტი, რომელიც მიიღეს 39 მომხრე, 7-ის წინააღმდეგ (მათ შორის ეუთოს მინსკის ჯგუფის თანათავმჯდომარეებიც) რეზოლუციის სასარგებლოდ, ხოლო 100-მა თავი შეიკავა. ქვემოთ მოყვანილი ცხრილი გვიჩვენებს კენჭისყრის შედეგებს.[2]
ხმის პოზიცია
ინდონეზია : ინდონეზიის წარმომადგენელმა განაცხადა, რომ მან მხარი დაუჭირა რეზოლუციას, ვინაიდან, დოკუმენტი ადასტურებს მთიანი ყარაბაღის კონფლიქტის მოგვარების პრინციპებსა და ამოცანებს.[2]- ეუთოს მინსკის ჯგუფი : ჯგუფის სახელით მოსაუბრე აშშ-ს წარმომადგენელმა განაცხადა, რომ თანათავმჯდომარეებმა რეზოლუციას ხმა არ მისცეს იმიტომ, რომ მათ „რეზოლუცია 62/243 განიხილეს, როგორც შერჩევითი, რადგან მხოლოდ გარკვეული პრინციპების პროპაგანდას ემსახურება, ხოლო სხვებს გამორიცხავს, საწინააღმდეგოდ თანათავმჯდომარეების წინადადებასთან, რაც აბალანსებს ყველას“.
სამხრეთ აფრიკის რესპუბლიკა : სამხრეთ აფრიკის წარმომადგენლის განცხადებით, მისი დელეგაცია კენჭისყრისგან თავი შეიკავა, რადგან ქვეყანა მხარს უჭერს ეუთოს მინსკის ჯგუფის ძალისხმევას კონფლიქტის მოგვარებაში.[2]
გაერთიანებული სამეფო : ლორდ ჰოუელ გილდფორდის განცხადებით, მისმა ქვეყანამ კენჭისყრისგან თავი შეიკავა, რადგან „რეზოლუციამ არ გაითვალისწინა მადრიდის პრინციპები ან მინსკის ჯგუფის პროცესი“.[3]
იხილეთ აგრეთვე
სქოლიო
.svg){kind=small}