ანი ერნო

ანი ერნო
დაბადების თარიღი 1 სექტემბერი, 1940(1940-09-01)[1] [2] [3] [4] (84 წლის)
დაბადების ადგილი ლილბონი, საფრანგეთი[5]
საქმიანობა მწერალი, მასწავლებელი და კინორეჟისორი[6]
ენა ფრანგული ენა
მოქალაქეობა  საფრანგეთი
ალმა-მატერი რუანის უნივერსიტეტი, University of Bordeaux და Lycée Jeanne-d'Arc
Magnum opus Cleaned Out, La Place და წლები
ჯილდოები რენოდოს პრემია, ფრანსუა მორიაკის პრემია[7] , ფრანგული ენის პრემია[7] , მარგარეტ დიურასის პრემია[7] , ბერლინის აკადემიის პრემია[8] , მაიე ლატურ ლანდრის პრემია, ნობელის პრემია ლიტერატურაში[9] [10] [11] [12] , ფორმენტორის პრემია[7] , Q28494945?[7] , სტრეგის პრემია[7] , Q127926149?[13] და Q28494945?[14]
გავლენა მოახდინეს
საიტი annie-ernaux.org/fr

ანი ერნო (დ. 1 სექტემბერი, 1940) — ფრანგი მწერალი და ლიტერატურის პროფესორი. ნობელის პრემიის ლაურეატი ლიტერატურაში (2022). მისი შემოქმედება, რომელიც ძირითადად ავტობიოგრაფიულია, მჭიდრო კავშირშია სოციოლოგიასთან.

ბიოგრაფია

ბავშვობა და განათლება

გაიზარდა ნორმანდიაში, მუშათა კლასის ოჯახში, თუმცა მისი მშობლები კაფე-მაღაზიის მფლობელები იყვნენ. სწავლობდა რუანისა და ბორდოს უნივერსიტეტებში, სადაც სკოლის მასწავლებლის კვალიფიკაცია მოიპოვა, მოგვიანებით კი თანამედროვე ლიტერატურაში ხარისხი მიიღო (1971).

1970-იანი წლების დასაწყისში ასწავლიდა ბონევილის ლიცეუმში, მოგვიანებით კი დისტანციური სწავლების ეროვნულ ცენტრს შეუერთდა.

ლიტერატურული მოღვაწეობა

ერნოს ლიტერატურული დებიუტი 1974 წელს ავტობიოგრაფიული რომანით Les Armoires vides შედგა. 1984 წელს მან რენოდოს პრემია მოიპოვა მორიგი ავტობიოგრაფილი რომანისთვის La Place , რომელიც მამასთან მის ურთიერთობაზე, საფრანგეთის პატარა ქალაქში გატარებულ ბავშვობაზე, ზრდასრულობაში გადასვლასა და მშობლებთან დაშორებაზე მოგვითხრობს.

ერნოს შემოქმედებაში ერთმანეთს ერწყმის ისტორიული და ინდივიდუალური გამოცდილება. თავის რომანებში იგი წერს თავისი მშობლების სოციალურ პროგრესზე, თინეიჯერობის წლებზე, ქორწინებაზე, აღმოსავლეთ ევროპელ მამაკაცებთან სასიყვარულო ურთიერთობებზე, აბორტზე, ალცჰაიმერის დაავადებაზე, დედის გარდაცვალებაზე და მკერდის კიბოზე.

მწერლის მაგნუმ ოპუსად ითვლება 2008 წელს გამოქვეყნებული ისტორიული მემუარი „წლები“. ამ რომანში ავტორი საკუთარ თავზე მესამე პირში საუბრობს, რითაც მეორე მსოფლიო ომის დასრულებიდან 2000-იანი წლების დასაწყისამდე ფრანგული საზოგადოების ცოცხალ სურათს წარმოგვიდგენს. ესაა ქალისა და იმ საზოგადოების განვითარების ისტორია, რომელშიც იგი ცხოვრობდა. რომანისთვის ავტორმა მოიპოვა მარგარეტ დიურასის და ფრანსუა მორიაკის სახელობის პრემიები (2008). აგრეთვე მიიღო ჟურნალ Télégramme-ის მკითხველთა პრემია (2009), ევროპული სტრეგა (2016) და ჰემინგუეის პრემია (2018).

2022 წლის 6 ოქტომბერს მიენიჭა ნობელის პრემია ლიტერატურაში „გამბედაობისა და მიუკერძოებელი სიცხადისათვის, რითაც პირადი მეხსიერების ფესვებს, განდგომილობასა და კოლექტიურ შეზღუდვებს ააშკარავებს.“[17][18]

რესურსები ინტერნეტში

სქოლიო

  1. ↑ Discogs — 2000.
  2. ↑ ბროკჰაუზის ენციკლოპედია
  3. ↑ Babelio — 2007.
  4. ↑ Munzinger Personen
  5. ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #119012278 // ინტეგრირებული ნორმატიული ფაილი — 2012—2016.
  6. ↑ https://seventh-row.com/a-history-of-women-directors-at-the-cannes-film-festival/
  7. ↑ 7.0 7.1 7.2 7.3 7.4 7.5 Gran Enciclopèdia Catalana — Grup Enciclopèdia, 1968.
  8. ↑ Preisträger
  9. ↑ Announcement of the 2022 Nobel Prize in Literature — (untranslated).
  10. ↑ Annie Ernaux Facts — Nobel Foundation.
  11. ↑ Shaffi S. Annie Ernaux wins the 2022 Nobel prize in literature — The Guardian, 2022.
  12. ↑ Le prix Nobel de littérature 2022 attribué à l’écrivaine française Annie Ernaux / J. Fenoglio — Paris: Société éditrice du Monde, 1944. — ISSN 0395-2037; 1284-1250; 2262-4694
  13. ↑ https://www.leparisien.fr/val-d-oise-95/l-universite-rend-hommage-a-l-ecrivain-annie-ernaux-19-11-2014-4302835.php
  14. ↑ http://www.lamontagne.fr/paris/loisirs/art-litterature/2015/11/29/pierre-michon-une-uvre-totale_11684204.html
  15. ↑ 15.00 15.01 15.02 15.03 15.04 15.05 15.06 15.07 15.08 15.09 Annie Ernaux, une Nobel féministe et engagée
  16. ↑ 16.0 16.1 Bourdieu : le chagrin, par Annie Ernaux
  17. ↑ Bushby, Helen (6 ოქტომბერი, 2022). „Annie Ernaux: 'Uncompromising' French author wins Nobel Literature Prize“. BBC News (ინგლისური). ციტირების თარიღი: 6 ოქტომბერი, 2022. შეამოწმეთ თარიღის პარამეტრი |access-date= და |date=-ში (დახმარება)
  18. ↑ „2022 წლის ნობელის პრემია ლიტერატურის დარგში ანი ერნოს გადაეცა“. On.ge. 6 ოქტომბერი, 2022. ციტირების თარიღი: 6 ოქტომბერი, 2022. შეამოწმეთ თარიღის პარამეტრი |access-date= და |date=-ში (დახმარება)
ხ • გ • რ
ნობელის პრემიის ლაურეატები ლიტერატურაში
1901–1925

სიული პრიუდომი (1901) • თეოდორ მომზენი (1902) • ბიორნსტიერნე ბიორნსონი (1903) • ფრედერიკ მისტრალი / ხოსე ეჩეგარაი (1904) • ჰენრიკ სენკევიჩი (1905) • ჯოზუე კარდუჩი (1906) • რადიარდ კიპლინგი (1907) • რუდოლფ ოიკენი (1908) • სელმა ლაგერლოფი (1909) • პაულ ფონ ჰაიზე (1910) • მორის მეტერლინკი (1911) • გერჰარტ ჰაუპტმანი (1912) • რაბინდრანათ თაგორი (1913) • რომენ როლანი (1915) • ვერნერ ფონ ჰეიდენსტამი (1916) • კარლ გელერუპი / ჰენრიკ პონტოპიდანი (1917) • კარლ შპიტელერი (1919) • კნუტ ჰამსუნი (1920) • ანატოლ ფრანსი (1921) • ხაკინტო ბენავენტე (1922) • უ. ბ. იეიტსი (1923) • ვლადისლავ რეიმონტი (1924) • ჯორჯ ბერნარდ შოუ (1925)

1926–1950

გრაცია დელედა (1926) • ანრი ბერგსონი (1927) • სიგრიდ უნსეტი (1928) • თომას მანი (1929) • სინკლერ ლუისი (1930) • ერიკ აქსელ კარლფელდტი (1931) • ჯონ გოლზუორთი (1932) • ივანე ბუნინი (1933) • ლუიჯი პირანდელო (1934) • იუჯინ ო’ნილი (1936) • როჟე მარტინ დიუ გარი (1937) • პერლ ბაკი (1938) • ფრანს ემილ სილანპაა (1939) • იოჰანეს ვილჰელმ იენსენი (1944) • გაბრიელა მისტრალი (1945) • ჰერმან ჰესე (1946) • ანდრე ჟიდი (1947) • ტომას სტერნზ ელიოტი (1948) • უილიამ ფოლკნერი (1949) • ბერტრან რასელი (1950)

1951–1975

პერ ლაგერკვისტი (1951) • ფრანსუა მორიაკი (1952) • უინსტონ ჩერჩილი (1953) • ერნესტ ჰემინგუეი (1954) • ჰალდორ ლაქსნესი (1955) • ხუან რამონ ხიმენესი (1956) • ალბერ კამიუ (1957) • ბორის პასტერნაკი (1958) • სალვატორე კვაზიმოდო (1959) • სენ-ჟონ პერსი (1960) • ივო ანდრიჩი (1961) • ჯონ სტეინბეკი (1962) • გიორგოს სეფერისი (1963) • ჟან-პოლ სარტრი (უარი თქვა ჯილდოზე) (1964) • მიხეილ შოლოხოვი (1965) • შმუელ აგნონი / ნელი ზაქსი (1966) • მიგელ ანხელ ასტურიასი (1967) • იასუნარი კავაბატა (1968) • სემიუელ ბეკეტი (1969) • ალექსანდრე სოლჟენიცინი (1970) • პაბლო ნერუდა (1971) • ჰაინრიხ ბიოლი (1972) • პატრიკ უაიტი (1973) • ეივინდ იუნსონი / ჰარი მარტინსონი (1974) • ეუჟენიო მონტალე (1975)

1976–2000

სოლ ბელოუ (1976) • ვისენტე ალეიქსანდრე (1977) • ისააკ ბაშევის ზინგერი (1978) • ოდისეას ელიტისი (1979) • ჩესლავ მილოში (1980) • ელიას კანეტი (1981) • გაბრიელ გარსია მარკესი (1982) • უილიამ გოლდინგი (1983) • იაროსლავ სეიფერტი (1984) • კლოდ სიმონი (1985) • უოლე შოინკა (1986) • იოსიფ ბროდსკი (1987) • ნაჯიბ მაჰფუზი (1988) • კამილო ხოსე სელა (1989) • ოქტავიო პასი (1990) • ნადინ გორდიმერი (1991) • დერეკ უოლკოტი (1992) • ტონი მორისონი (1993) • კენძაბურო ოე (1994) • შეიმას ჰინი (1995) • ვისლავა შიმბორსკა (1996) • დარიო ფო (1997) • ჟოზე სარამაგო (1998) • გიუნტერ გრასი (1999) • გაო სინძიანი (2000)

2001–დღემდე

ვიდიადჰარ ნაიპოლი (2001) • იმრე კერტესი (2002) • ჯონ მაქსველ კუტზეე (2003) • ელფრიდე იელინეკი (2004) • ჰაროლდ პინტერი (2005) • ორჰან ფამუქი (2006) • დორის ლესინგი (2007) • ჟან-მარი გუსტავ ლე კლეზიო (2008) • ჰერტა მიულერი (2009) • მარიო ვარგას ლიოსა (2010) • ტომას ტრანსტრიომერი (2011) • მო იენი (2012) • ელის მანრო (2013) • პატრიკ მოდიანო (2014) • სვეტლანა ალექსიევიჩი (2015) • ბობ დილანი (2016) • იშიგურო კაძუო (2017) • ოლგა ტოკარჩუკი (2018) • პეტერ ჰანდკე (2019) • ლუიზა გლიუკი (2020) • აბდულრაზაკ გურნა (2021) • ანი ერნო (2022) • იუნ ფოსე (2023) • ჰან კანი (2024)

ხ • გ • რ
← 2022 წლის ნობელის პრემიის ლაურეატები →
ფიზიოლოგია
და მედიცინა
ფიზიკა
ქიმია
ლიტერატურა
მშვიდობა
ეკონომიკა