დეივიდ რიკარდო დაიბადა ლონდონში, ინგლისში, იყო აბიგაილ დელველისა (1753-1801) და აბრაჰამ ისრაელ რიკარდოს (1733-1812) მესამე გადარჩენილი შვილი.[3] რიკარდოები პორტუგალიური წარმოშობის სეფარდები იყვნენ, რომლებიც ინგლისში ნიდერლანდების გაერთიანებული რესპუბლიკიდან გადასახლდნენ.[4] აბრაჰამ რიკარდო წარმატებული ბირჟის ბროკერი იყო[4] და დევიდმა 14 წლის ასაკიდან მასთან დაიწყო მუშაობა. 21 წლის ასაკში რიკარდო კვაკერ პრისცილა ენ უილკინსონთან ერთად გაიპარა და, მამის ნების საწინააღმდეგოდ, უნიტარიანიზმზე მოექცა, რაც, რა თქმა უნდა, კლასიკურ იუდაიზმზე უარის თქმას ნიშნავდა.[5] ამ რელიგიურმა სხვაობამ ოჯახთან განხეთქილება გამოიწვია და რიკარდოს დამოუკიდებელი ცხოვრების დაწყება მოუწია.[6] მამამისმა იგი უარყო, მემკვიდრეობის გარეშე დატოვა, დედამისს კი მას შემდეგ ხმა აღარასდროს გაუცია.[7]
ოჯახთან განხეთქილების შემდეგ რიკარდომ ცნობილი ბანკის, „ლაბოკსისა და ფორსტერის“ („Lubbock's and Forster“), დახმარებით საკუთარი ბიზნესი წამოიწყო. თავისი ქონების უდიდესი ნაწილი ვატერლოოს ბრძოლის შედეგებთან დაკავშირებული ბირჟის სპეკულაციების საშუალებით მოიპოვა. 1823 წლის 14 სექტემბერს მის ნეკროლოგში „The Sunday Times“ წერდა, რომ ბრძოლის მიმდინარეობისას მან „მილიონ ფუნტ სტერლინგზე მეტი იშოვა“, რაც იმ დროისათვის უდიდესი თანხა იყო. ვინაიდან მისი პოზიცია ძველებურად უსაფრთხო აღარ იყო, რიკარდო საქმეს ამ მოვლენების დასრულებისთანავე ჩამოშორდა, იყიდა გეტკომბ პარკი, მდიდრული სახლი გლოსტერშირში, და ქალაქი დატოვა. 1818-1819 წლებში კი გლოსტერშირის უფროსი შერიფის წოდებასაც ატარებდა.[8]
1818 წლის აგვისტოში მან იყიდა ლორდი პორტარლინგტონის ადგილი პარლამენტში 4000 ფუნტ სტერლინგად, როგორც ნაწილი 25000 ფუნტ სტერლინგიანი სესხისა ასე მოხვდა იგი თემთა პალატაში. რიკარდომ გარდაცვალებამდე პარლამენტში კიდევ ხუთი წელი გაატარა და რეფორმატორის რეპუტაციაც დაიმსახურა.
როგორც პორტარლინგტონის დეპუტატმა, რიკარდომ ოპოზიციასთან ერთან 21 თებერვალს მხარი დაუჭირა ნეაპოლის, 21 ივნისს კი სიცილიის რევოლუციურ მოძრაობებს. გარდა ამისა, 6 ივნისს მხარი დაუჭირა გამოძიებას ტობაგოში სამართლის აღსრულებისთვის. 1821 წლის 8 მაისს მან მოითხოვა ექვსი აქტის გაუქმება, 16 მაისს პეტერლოოს ხოცვა-ჟლეტის გამოძიება, 25 მაისსა და 4 ივნისს კი გამოვიდა დოკუმენტაციის გაყალბებისთვის სიკვდილით დასჯის წინააღმდეგ.
ის აქტიურად უჭერდა მხარს თავისუფალი ვაჭრობის შემოღებას. 9 თებერვალს მან ხმა მისცა შაქარზე ტარიფების განახლების წინააღმდეგ და 4 მაისს გააპროტესტა, რომ დასავლეთიდან მიღებულ პროდუქციაზე ტარიფები უფრო მაღალი იყო, ვიდრე აღმოსავლეთ ინდოეთის პროდუქციაზე. ასევე ეწინააღმდეგებოდა ხე-ტყეზე ტარიფების დაწესებას. 25 აპრილსა და 3 ივნისს მისცა ხმა საპარლამენტო რეფორმას და 23 მაისს მის სასარგებლოდ ისაუბრა უესტმინსტერის რეფორმის ერთი წლის თავისადმი მიძღვნილ ვახშამზე. 4 ივნისს ხელახლა მისცა ხმა სისლის სამართლის რეფორმის გატარებას.
მისი მეგობარი ჯონ ლუის მალეტი ამასთან დაკავშირებით ამბობდა: „...ის საუბრობს ყველა თემაზე, რომელიც შეისწავლა და მოსაზრებებზე, რომლებიც მათემატიკური ჭეშმარიტებების ხასიათისაა. ის საუბრობდა საპარლამენტო რეფორმასა და კენჭისყრაზე, როგორც ადამიანი, რომელიც ამ ყველაფერს მოიტანს და ხვალვე გაანადგურებს არსებულ სისტემას, ამის საშუალება რომ ჰქონდეს, ყოველგვარი დაეჭვების გარეშე... სწორედ მამაკაცის გონების ეს თვისება, მის მიერ პრაქტიკისა და გამოცდილების ყოველგვარი უგულებელყოფაა ის, რაც მაეჭვებს პოლიტიკური ეკონომიკის შესახებ მის მოსაზრებებში“.
გარდაცვალება და მემკვიდრეობა
ბიზნესს ჩამოშორებიდან ათი წლისა და პარლამენტში შესვლიდან ოთხი წლის შემდეგ რიკარდო გარდაიცვალა ყურის ინფექციით, რომელიც გავრცელდა ტვინში და გამოიწვია სეფსისი, რიკარდო გარდაცვალების დროისათვის 51 წლის იყო.
რიკარდო დაკრძალულია ჰარდენჰუშის წმინდა ნიკოლოზის სახელობის ეკლესიის სასაფლაოზე, უილტშირში. რიკარდოს გარდაცვალების დროისათვის მისი ქონება 675000 ფუნტი სტერლინგიდან 775000 ფუნტ სტერლინგამდე მერყეობდა.[3]
იდეები
თავისი პირველი სტატია ეკონომიკის სფეროში რიკარდომ 37 წლის ასაკში დაწერა, თავდაპირველად „დილის ქრონიკაში“, სადაც მხარს უჭერდა ინგლისის ბანკის მიერ ბანკნოტების გაცემის შემცირებას, 1810 წელს კი გამოსცა სტატია „ოქროს მაღალი ფასი, როგორც ბანკნოტების ფასების დაცემის მტკიცებულება“.[10]
საქონლის/სერვისის ღირებულება ან ნებისმიერი იმ საქონლის რაოდენობა, რომელზეც ეს საქონელი შეიძლება გადაიცვალოს, დამოკიდებულია პროდუქტის წარმოებისთვის საჭირო შრომის ფარდობით რაოდენობაზე და არა დიდ თუ მცირე კომპენსაციაზე, რომელიც მუშახელს ეძლევა ამ სამუშაოში.
ბატონი მალთუსი, როგორც ჩანს, ფიქრობს, რომ საგნის ღირებულება და ფასი ერთი და იგივეა;- ეს მართალია იმ შემთხვევაში, თუ ის ფასში მოიაზრებს „წარმოების ფასს“ მოგების ჩათვლით.
ქირა
რიკარდომ დიდი როლი შეიტანა ქირის, ხელფასების და მოგების თეორიების განვითარებაში. „ქირაობა“ მან განმარტა, როგორც „განსხვავება ორი თანაბარი რაოდენობის კაპიტალისა და მუშახელის დასაქმებით მიღებულ პროდუქციას შორის“. რიკარდოს რწმენით, ეკონომიკური განვითარების პროცესი, რომელიც ზრდიდა მიწის გამოყენების სიხშირეს და საბოლოოდ უფრო ღარიბი მიწის კულტივაციამდე მიდიოდა, მიწის მფლობელებისთვის მომგებიანი იყო. რიკარდოს მიხედვით, ამგვარი პრემია „ნამდვილ სოციალურ ღირებულებაზე“, რომელიც მიიღება საკუთრებიდან, ადგენს ინდივიდის ფასს მაგრამ ყველაზე კარგ შემთხვევაში, ახდენს ქაღალდის ფულის დაბრუნებას საზოგადოებაში. ასეთი წმინდა ინდივიდუალური სარგებელი, რომელიც მიღებულია მწირი რესურსებიდან რიკარდოს განმარტებით, წარმოადგენს „ქირას“.[14]
რიკარდოს თეორიები დანახარჯსა და მოგებაზე
თავის „მოგების თეორიაში“ რიკარდო ამტკიცებს, რომ რეალური დანახარჯების ზრდასთან ერთად, რეალური მოგება მცირდება, რადგან წარმოებული საქონლის გაყიდვისგან მიღებული შემოსავალი იყოფა მოგებასა და დანახარჯს შორის. თავის ესეში მოგების შესახებ, იგი აღნიშნავს, რომ მოგება დამოკიდებულია მაღალ ან დაბალ დანახარჯებზე, ყოველდღიური ნივთების და აუცილებელი საქონლის/ სერვისების ფასზე, მათ შორის ყველაზე მნიშვნელოვანზე - საკვების ფასზე“.
რიკარდოს საერთაშორისო ვაჭრობის თეორია
1500 და 1750 წლებს შორის, ეკონომისტების დიდი ნაწილი ემხრობოდა მერკანტილიზმს, რომელიც ავითარებდა იდეას, რომ საერთაშორისო ვაჭრობის მიზანია ოქროს გამომუშავება სხვა ქვეყნებიდან სავაჭრო ნამატის საშუალებით. რიკარდომ განავითარა იდეა, რომ ვაჭრობის მიზანი უბრალოდ იყო ოქროს ან ვერცხლის დაგროვება. „შეფარდებითი უპირატესობის თეორიით“, ის ემხრობოდა ინდუსტრიების სპეციალიზაციას და თავისუფალ ვაჭრობას. მან გამოთქვა იდეა, რომ ინდუსტრიათა სპეციალიზაცია, თავისუფალ საერთაშორისო ვაჭრობასთან ერთად, ყოველთვის პოზიტიურ შედეგებს გამოიღებს. ეს თეორია შემდგომში გაფართოვდა აბსოლუტური უპირატესობის კონცეფციაში.
რიკარდოს მიხედვით, სახელმწიფოთა შორის ვაჭრობაში არსებობს ორმხრივი მოგება, მაშინაც კი, თუ ერთი ქვეყანა ყველა კომპონენტში უფრო კონკურენტულია, ვიდრე მისი სავაჭრო პარტნიორი. ის ასევე ამატებდა, რომ ქვეყანამ თავისი რესურსების კონცენტრირება უნდა მოახდინოს მხოლოდ იმ ინდუსტრიებში, სადაც მას გააჩნია შეფარდებითი უპირატესობა,[15] ანუ იმ ინდუსტრიებში, სადაც მას შეუძლია პროდუქტის ყველაზე ეფექტური წარმოება თავისი რესურსების ალტერნატიულ გამოყენებასთან შედარებით, ვიდრე იმ ინდუსტრიებში, სადაც მას მცირე კონკურენციული უპირატესობა აქვს სხვა ქვეყნებთან შედარებით. რიკარდო ასევე ამტკიცებდა, რომ სახელმწიფო ინდუსტრიები, რომლებიც სინამდვილეში მცირედ მომგებიანი და და საერთაშორისო ასპარეზზე ნაკლებად კონკურენტულნი არიან, თავიდან უნდა იქნეს მოშორებული, ისინი კი უნდა ჩაანაცვლონ ინდუსტრიებმა, რომლებიც შეზღუდული რესურსების საუკეთესოდ გამოყენებას უზრუნველყოფენ - ანუ იდეა გულისხმობს, რომ რესურსების უკეთ გამოყენებით გამოწვეული ეკონომიკური ზრდა აანაზღაურებს ნებისმიერ მოკლევადიან ეკონომიკურ ამოვარდნას, რომელიც შეიძლება გამოწვეულ იქნას ზემოთხსენებული მცირედ მომგებიანი და არცთუ კონკურენტული ინდუსტრიების გაუქმებით.
რიკარდომ სცადა თეორიულად დაემტკიცებინა, რომ საერთაშორისო ვაჭრობა ყოველთვის მომგებიანია.[16]პოლ სამუელსონმა რიკარდოს მაგალითში, რომელიც ინგლისსა და პორტუგალიას შორის ვაჭრობას ეხებოდა, დასახელებულ ციფრებს „ოთხი მაგიური ციფრი“ უწოდა.[17] „მიუხედავად იმისა, რომ პორტუგალიელებს შეუძლიათ როგორც ტანსაცმლის, ისე ღვინის ნაკლები მუშახელის გამოყენებით წარმოება, რიკარდომ შემოგვთავაზა, რომ ორივე ქვეყანა სარგებელს მიიღებდა ერთმანეთთან ვაჭრობით“.
შეფარდებითი უპირატესობა
რიკარდოს საერთაშორისო ვაჭრობის თეორია სხვაგვარად იქნა ფორმულირებული ჯონ სტიუარტ მილის მიერ.[18] ტერმინი „შეფარდებითი უპირატესობა“ შემოტანილ იქნა მილის და მისი თანამედროვეების მიერ.
ჯონ სტიუარტ მილმა საერთაშორისო ვაჭრობის თეორიას მისცა ნეოკლასიკური მიმართულება. მისი ფორმულირება შემდგომში გადაიბარეს ალფრედ მარშალმა და სხვებმა, რომლებმაც ანტი-რიკარდიანული მოთხოვნისა და მიწოდების კანონის განახლებაში დიდი წვლილი შეიტანეს და გამოიწვიეს ღირებულების ნეოკლასიკური თეორიის ჩამოყალიბება.[19]
ახალი ინტერპრეტაცია
რიკარდოს ოთხი მაგიური რიცხვი დიდი ხნის განმავლობაში ინტერპრეტირებული იყო, როგორც შრომის ორი კორელაციის შედარება. ეს ინტერპრეტაცია ამჟამად თანამედროვე ეკონომისტების მიერ მიჩნეულია, როგორც ზედმეტად მარტივი. რიკარდოს ინტერპრეტაცია 2002 წელს როი ჯ. რუფინის მიერ თავიდან იქნა აღმოჩენილი და გამოკვლეული, 2004 წელს კი ანდრეა მანეშის მიერ დეტალურად ახსნილი.[20][21] ამ ინტერპრეტაციის შედარებით მოქნილი ვარიანტი ცნობილია ახალი ინტერპრეტაციის სახელით, მიუხედავად იმისა, რომ ის ნახსენები იყო ჯერ კიდევ 1930 წელს პ. სრაფას და 1974 წელს კენზო იუკიზავას მიერ.[22] ახალი ინტერპრეტაცია გვაძლევს საშუალებას, ახალი კუთხით დავინახოთ რიკარდოს „პოლიტიკური ეკონომიკისა და დაბეგვრის საფუძვლები“ ვაჭრობის თეორიის მხრივ, თუმცა ეს არ ცვლის ოპტიმალური რესურსის განაწილების მათემატიკურ ასპექტებს.[23]
პროტექციონიზმი
ადამ სმიტის მსგავსად, რიკარდო ეროვნულ ეკონომიკებთან, განსაკუთრებით კი სოფლის მეურნეობასთან მიმართებით, პროტექციონიზმის ოპონენტი იყო. მას სჯეროდა, რომ ბრიტანული „პურის კანონი“- სოფლის მეურნეობის პროდუქტებზე ტარიფების დაწესება-უზრუნველყოფდა ნაკლებად პროდუქტიული სამამულო მიწების კულტივაციას და ქირის გაზრდას. (Case & Fair 1999, pp. 812, 813). ამრიგად, სარგებელი მიმართული იქნებოდა მემამულეებისკენ, შესაბამისად კი ინდუსტრიული კაპიტალისტებისგან შორს. რიკარდოს რწმენით, მემამულეები უფრო ხშირად ხარჯავდნენ თავიანთ ქონებას ფუფუნების საგნებზე, ვიდრე ინვესტირებაზე. მას სჯეროდა, რომ „პურის კანონებს ბრიტანული ეკონომიკა სტაგნაციისკენ მიჰყავდა“.[24] 1846 წელს მისი ძმისშვილი ჯონ ლუის რიკარდო, პარლამენტის წევრი სტოუკ-ონ-ტრენტიდან, აქტიურად უჭერდა მხარს თავისუფალ ვაჭრობას და „პურის კანონის“ გაუქმებას.
პურის კანონების თანამედროვე ემპირიული ანალიზი არაერთგვაროვან შედეგებს იძლევა.[25] პარლამენტმა ეს კანონი 1846 წელს გააუქმა.
ტექნოლოგიური ცვლილება
რიკარდო შეშფოთებული იყო დროის მოკლე შუალედში მუშახელზე ტექნოლოგიური ცვლილებების გავლენით.[26] 1821 წელს ის წერდა, რომ დარწმუნდა იმაში, რომ მანქანით მუშახელის ჩანაცვლება ხშირად ძალიან საზიანოა მუშათა კლასის ინტერესებისთვის და მუშათა კლასის აზრი, რომ მანქანების გამოყენება მათი ინტერესებისთვის ხშირად საზიანოა, არ არის მიკერძოებული თუ არასწორი, არამედ სრულიად თავსებადია პოლიტიკური ეკონომიკის სწორ პრინციპებთან.[26]
რიკარდოს ვაჭრობის თეორიის კრიტიკა
რიკარდო თავად პირველი იყო, ვინც აღიარა, რომ შეფარდებითი უპირატესობა საგნობრივი სფეციფიკის თეორიაა, რაც ნიშნავს რომ ის მხოლოდ მაშინ მოქმედებს, თუ გარკვეული პირობები აუცილებლად იქნება დაკმაყოფილებული. რიკარდო აღნიშნავდა, რომ თეორია მხოლოდ იმ სიტუაციებში გამოგვადგება, სადაც კაპიტალი არამობილურია. თავის ცნობილ მაგალითთან დაკავშირებით, მან დაწერა:
„უდაოდ მომგებიანი იქნებოდა ინგლისის კაპიტალისტებისთვის და მომხმარებლებისთვის... რომ ღვინო და ტანსაცმელი პორტუგალიაში დამზადდეს და რომ ინგლისის კაპიტალი და მუშახელი, რომელიც ტანსაცმლის დამზადებაშია დასაქმებული ამავე მიზნით იქნას გადაყვანილი პორტუგალიაში“.[27]
რიკარდო აღიარებდა, რომ ამ თეორიის ისეთ სიტუაციებთან მიმართება, როცა კაპიტალი მობილურია, შედეგად მოიტანდა ოფშორინგს, შესაბამისად ეკონომიკურ ვარდნასა და სამუშაოების დაკარგვას. ამის გამოსასწორებლად, ის ამტკიცებდა, რომ უმრავლესობა ქონების მფლობელებისა დაკმაყოფილდება საკუთარ სახელმწიფოში მოგების დაბალი მაჩვენებლით, ვიდრე საზღვარგარეთ უფრო მომგებიანი დასაქმებით. ამგვარად ის აღნიშნავდა, რომ კაპიტალი ფუნქციურად არამობილურია.[27]
რიკარდოს არგუმენტი თავისუფალი ვაჭრობის სასარგებლოდ ასევე გაკრიტიკებული იყო მათ მიერ, ვისაც სჯეროდა, რომ ვაჭრობაზე შეზღუდვები ქვეყნის ეკონომიური განვითარებისთვის საჭირო იყო. უცა პანაიკი ამტკიცებს, რომ რიკარდოს საერთაშორისო ვაჭრობის თეორია ლოგიკურ ცდომილებას შეიცავს. რიკარდო ვარაუდობდა, რომ ორივე ქვეყანაში ორი საქონელი წარმოებადია და სინამდვილეშიც იწარმოება, მაგრამ განვითარებული და განვითარებადი ქვეყნები ხშირად ცვლიან ერთმანეთში იმ პროდუქტებს, რომლებიც არ არის დამზადებული საკუთარ ქვეყნებში. ამ შემთხვევებში, ვერ განვსაზღვრავთ იმას, თუ რომელ მათგანს გააჩნია შეფარდებითი უპირატესობა.[28]
კრიტიკოსები ასევე ამტკიცებენ, რომ რიკარდოს შეფარდებითი უპირატესობის თეორია ნაკლოვანია იმ მიზეზით, რომ ის წარმოებას მუდმივად და აბსოლუტურად მიიჩნევს. რეალურ სამყაროში, ადამიანის კონტროლს დაუქვემდებარებელმა მოვლენებმა (ბუნებრივი მოვლენები) შესაძლოა წარმოებას ხელი შეუშალონ. ამ შემთხვევაში, სპეციალიზაციამ შესაძლოა გამოფიტოს ქვეყანა, რომელიც დამოკიდებულია უცხო ქვეყნებიდან იმპორტზე. მაგალითად, თუ ინდუსტრიულად განვითარებული ქვეყანა საკუთარ საქონელს გაუცვლის აგრარულ ქვეყანას სოფლის მეურნეობის პროდუქტების სანაცვლოდ, ბუნებრივი კატაკლიზმა აგრიკულტურულად განვითარებულ ქვეყანაში (მაგ. გვალვა) გამოიწვევს ინდუსტრიაზე დაფუძნებულ ქვეყანაში შიმშილობას.
ჯოან რობინსონი აღნიშნავს, რომ ინგლისთან თავისუფალი ვაჭრობის გახსნის შემდგომ, პორტუგალიას საუკუნეების განმავლობაში მოუწია ეკონომიკურ განუვითარებლობასთან ბრძოლა. „პორტუგალიაზე თავისუფალი ვაჭრობის დაკისრებამ დაასამარა პერსპექტიული ტექსტილის ინდუსტრია და დატოვა ის ნელი ტემპებით ზრდადი ღვინის ექსპორტის ამარა, როდესაც ინგლისისთვის, ბამბის ნაჭრის ექსპორტმა მოიტანა დაგროვება, მექანიზაცია და სპირალურად ზრდადი ინდუსტრიული რევოლუცია“. რობინსონი ამტკიცებდა, რომ რიკარდოს მაგალითი საჭიროებდა, რომ ეკონომიკები სტატიკური წონასწორობის პოზიციაზე ყოფილიყვნენ სრული დასაქმების მაჩვენებლით, სადაც არ იქნებოდა სავაჭრო დეფიციტი ან ნამატი. ეს პირობები, მისი თქმით, ნამდვილი სამყაროსთვის ირელევანტური იყო. ის ასევე ამტკიცებდა, რომ რიკარდოს გამოთვლები არ ითვალისწინებდა იმას, რომ ზოგი ქვეყანა შესაძლოა განვითარების სხვა დონეზე იყოს და ეს ზრდიდეს „არათანაბარი გაცვლის“ შანსებს, რამაც შესაძლოა ხელი შეუშალოს ქვეყნის განვითარებას, როგორც პორტუგალიის მაგალითზე ვიხილეთ.[29]
განვითარების ეკონომისტი ჰა-ჯუნ ჩანგი დაობს არგუმენტზე, რომ თავისუფალი ვაჭრობა ყველა ქვეყანას არგებს:
რიკარდოს თეორია აბსოლუტურად მართალია - საკუთარ ვიწრო საზღვრებში. მისი თეორია სწორად ამბობს, რომ არსებული ტექნოლოგიის დონის გათვალისწინებით, ქვეყნებისთვის უკეთესია რომ სპეციალიზირდნენ იმაში, რაც სხვებზე უკეთ გამოსდით. ეს უდაოა. მისი თეორია იშლება იმ შემთხვევაში, როცა ქვეყანას სურს აითვისოს უფრო განვითარებული ტექნოლოგიები- ანუ როცა მას სურს, განავითაროს საკუთარი ეკონომიკა. ახალი ტექნოლოგიების ათვისებას სჭირდება დრო და გამოცდილება, ამიტომაც ტექნოლოგიურად ჩამორჩენილი მწარმოებლები საჭიროებენ საერთაშორისო კონკურენციისგან დაცვას იმ პერიოდში, როდესაც ისინი ახალი ტექნოლოგიების სწავლის პროცესში არიან. ასეთი დაცვა მას ძვირად უჯდება, რადგან ქვეყანა ხელიდან უშვებს შანსს, რომ შემოიტანოს უფრო ხარისხიანი და იაფიანი პროდუქცია. თუმცა, ეს არის საფასური, რომელიც უნდა გადაიხადოს, თუკი მას სურს განავითაროს მოწინავე ინდუსტრიები. რიკარდოს თეორია, შესაბამისად, მათთვისაა მისაღები, ვინც სტატუს ქვოს სჯერდება, მაგრამ არა მათთვის, ვისაც მისი შეცვლა სურს.[30]
რიკარდოს ექვივალენტი
რიკარდოს კიდევ ერთი იდეა ცნობილია რიკარდოს ექვივალენტის სახელით და გულისხმობს, რომ ზოგ შემთხვევაში მთავრობის არჩევანი, თუ როგორ გადაიხადოს საკუთარი ნახარჯი (გამოიყენოს საგადასახადო შემოსავლები ან გასცეს სესხი და გადავიდეს დეფიციტში), არ ახდენს გავლენას ეკონომიკაზე. ეს გამოწვეულია იმ ფაქტით, რომ საზოგადოება საკუთარ მორჩენილ ფულს ინახავს იმისთვის, რომ გადაიხადოს სამომავლოდ მოსალოდნელი გაზრდილი გადასახადები, რომლებიც გამოიყენება ვალის გასასტუმრებლად. რიკარდო აღნიშნავს, რომ ეს ვარაუდი თეორიულად გამოდგება, როდესაც არსებობს რაციონალური გადასახადის გადამხდელების მიერ შექმნილი დროებითი ოპტიმიზაცია: მაგრამ რადგან გადამხდელები ასე რაციონალურად არ იქცევიან ხოლმე, პრაქტიკაში ეს ვარაუდი არ შეესაბამება სიმართლეს. ამრიგად, მიუხედავად იმისა, რომ მსგავსი ვარაუდი რიკარდოს სახელს ატარებს, როგორც ჩანს, მას ამის თავადაც არ სჯეროდა. ამ ვარაუდის თანამედროვე პოპულარობაზე ეკონომისტი რობერტო ბაროა პასუხისმგებელი.
გავლენა და ინტელექტუალური მემკვიდრეობა
დევიდ რიკარდოს იდეებს უდიდესი გავლენა ჰქონდა ეკონომისტების შემდგომ განვითარებაზე. ამერიკელი ეკონომისტები რიკარდოს აღიარებენ, როგორც მეორე ყველაზე გავლენიან ეკონომიკურ მოაზროვნეს, ადამ სმიტის შემდეგ, XX საუკუნემდე.[31]
რიკარდო გახდა თეორიული მამა კლასიკური პოლიტიკური ეკონომიკისა. თუმცა, შუმპეტერმა გამოიგონა გამოთქმა Ricardian vice, რაც ნიშნავს, რომ მკაცრი ლოგიკა არ ქმნის კარგ ეკონომიკურ თეორიას.[32]
რიკარდოს ნაშრომები 1820-იან წლებში ბევრ სოციალისტს აღაფრთოვანებდა, რომლებიც ფიქრობდნენ, რომ მის ღირებულების თეორიას რადიკალური დასკვნები ჰქონდა. ისინი ამბობდნენ, რომ ღირებულების შრომით თეორიაში, შრომა გამოიმუშავებს პროდუქტს, მოგება კი, რომელიც არგებს კაპიტალისტებს, მიღებულია მუშახელის ექსპლუატაციით.[33] ამ სოციალისტებს შორის არიან ტომას ჰოდსკინი, უილიამ ტომპსონი, ჯონ ფრენსის ბრეი და პერსი რეივენსტონი.
ჯორჯისტები
ჯორჯისტებს სჯეროდათ, რომ ქირა, როგორ ჭრილშიც მას რიკარდო იყენებდა, ეკუთვნის საზოგადოებას, როგორც მთელ ორგანიზმს. ჰენრი ჯორჯზე რიკარდოს დიდი გავლენა ჰქონდა, ის ხშირად ციტირებდა მის იდეებს, მათ შორის 1879 წელს გამოცემულ თავის ყველაზე ცნობილ ნაშრომში „პროგრესი და სიღარიბე“. ამ ნაშრომის მეოთხე გამოცემის შესავალში ის წერს: „რაც მე ამ წიგნში გავაკეთე, თუკი სწორად ამოვხსენი ის დიდი პრობლემა, რომელსაც ვიკვლევდი, არის ის, რომ გავაერთიანე სიმართლე, რომელიც სმიტის და რიკარდოს სკოლის მიერ არის გამომჟღავნებული იმ სიმართლესთან, რომელიც აღმოჩენილია პრუდონისა და ლასალეს სკოლების მიერ. ეს გავაკეთე, რათა დავამტკიცო, რომ laissez faire-ს მივყავართ სოციალიზმის კეთილშობლური მიზნების შეცნობის გზამდე; რომ სოციალური სამართალისა და მორალური სამართლის იდენტიფიცირება მოვახდინო და რომ უარვყო იდეები, რომლებიც ბევრის გონებას ნისლავს და ხელს უშლის მათ მიერ დიდებულისა და ამაღლებულის აღქმას.[34]
ნეო-რიკარდოელები
ნეოკლასიკური სკოლის აღზევების შემდგომ, რიკარდოს გავლენა მკვეთრად დაეცა. პიერო სრაფა, დევიდ რიკარდოს საერთო ნაშრომების რედაქტორი[35] და ავტორი გავლენიანი ნაშრომისა „საქონლის წარმოება საქონლის საშუალებით“[36], იყო ის, ვინც გააცოცხლა რიკარდო, როგორც ეკონომიკური აზროვნების ერთი მიმართულების ავტორი, რომელიც დაჩრდილული იყო ნეოკლასიკური სკოლის ასპარეზზე გამოჩენით. ახალმა ინტერპრეტაციამ, ანუ რიკარდოს და სრაფას მიერ მარგინალური ღირებულების თეორიის კრიტიკამ, აღმოაცენა ახალი სკოლა, რომელსაც ეწოდება ნეო-რიკარდიანული ან სრაფიანული სკოლა. ამ სკოლაში დიდი წვლილი შეიტანეს ლუიჯი პასინეტიმ (1930-), პიერანჯელო გარენიანიმ (1930-2011), იან სტიდმენმა (1941-), ჯეფრი ჰარკორტმა (1931-), ჰაინც კურცმა (1946-), ნერი სალვადორიმ (1951-), პიერ პაოლო სავიტიმ და სხვებმა. ნეო-რიკარდიანული სკოლა ზოგჯერ გვხვდება, როგორც პოსტ-კეინზიანური ეკონომიკის კომპონენტი.
ნეო-რიკარდოსეული ვაჭრობის თეორია
პიერო სრაფას მიერ შთაგონებული, ვაჭრობის თეორიის ახალი ხაზი წარმოიქმნა და მას ნეო-რიკარდოსეული ვაჭრობის თეორია ეწოდა. თეორიაში მთავარი წვლილი შეიტანეს იან სტიდმენმა და სტენლი მეტკალფმა. ისინი აკრიტიკებდნენ ნეოკლასიკურ საერთაშორისო ვაჭრობის თეორიას, კონკრეტულად ჰეკშერ-ოლინის მოდელს იმ საფუძველზე, რომ კაპიტალის, როგორც მთავარი ფაქტორის ცნების საზომი მეთოდი არ არსებობს მანამ, სანამ არ გამოვიანგარიშებთ მოგების მაჩვენებელს.[37][38] ეს იყო მეორე რაუნდი კაპიტალის შესახებ კემბრიჯის დაპირისპირებისა, ამჯერად, საერთაშორისო ვაჭრობის სფეროში.[39] დეპორტერი და რავიქსი განიხილავენ, რომ ნეო-რიკარდოსეული კონტრიბუცია იჭრება ნეოკლასიკურ ვაჭრობის თეორიაზე ეფექტური გავლენის მოხდენის საქმეში, რადგან ის ვერ გვთავაზობს „კლასიკური თვალთახედვით ნამდვილ ალტერნატიულ მიდგომას“.[40]
ევოლუციური ზრდის თეორია
ნეო-რიკარდოსეული სკოლიდან რამდენიმე განსხვავებული ჯგუფი ჩამოყალიბდა. ერთ-ერთი მათგანია ევოლუციური ზრდის თეორია, რომელიც ჩამოყალიბდა ლუიჯი პასინეტის, ჯ.ს. მეტკალფის, პიერ პაოლო სავიოტის, კოენ ფრენკენისა და სხვების მიერ.[41][42]
პასინეტი[43][44] ამტკიცებდა, რომ ნებისმიერ საქონელზე მოთხოვნა ხშირად მცირდება ან ქრება, მოთხოვნის შემცირება ფიქსირდება. ახალი საქონლის შემოტანა (პროდუქტი და სერვისი) აუცილებელია, რომ ეკონომიკური სტაგნაცია თავიდან ავირიდოთ.
თანამედროვე თეორიები
Works, 1852
რიკარდოს იდეა კიდევ უფრო გაფართოვდა საქონლის უწყვეტობასთან მიმართებით დორნბუშის, ფიშერის და სემუელსონის მიერ. ეს ფორმულაციაა გამოყენებული მაცუიამასთან და სხვებთან.[45] This formulation is employed for example by Matsuyama[46]
რიკარდოს ვაჭრობის თეორია მიიჩნევს, რომ შრომა უნიკალური საქონელია. ეს ნაკლია, რადგან შუალედური საქონელი ახლა საერთაშორისო ვაჭრობის უდიდეს ნაწილს წარმოადგენს. სიტუაცია შეიცვალა 2007 წელს იოშინორი შიოძავას ნაშრომის გამოჩენით.[47] მან თავის მოდელში წარმატებულად ჩართო ნავაჭრი შუალედური საქონელი.[48]
იეთსმა გამოიტანა დასკვნა, რომ წარმოებაში მსოფლიო ვაჭრობის 30% არის შუალედური საქონელი.[49] ბარდანმა და ჯაფემ დაადგინეს, რომ შუალედური საქონელი შეადგენს 37-38%ს აშშ-ს იმპორტისა 1992-დან 1997 წლამდე, როცა კომპანიათა შორის ვაჭრობის პროცენტი გაიზარდა 43%-დან 1992-ში 52%-მდე 1997-ში.[50]
არათანაბარი გაცვლა
კრის ედვარდი აქცევს ემანუელის არათანაბარი გაცვლის თეორიას სხვა ნეო-რიკარდოსეული ვაჭრობის თეორიების ვარიაციებს შორის.[51]არგირი ემანუელი ამტკიცებდა რომ მესამე სამყარო ღარიბია საერთაშორისო მუშახელის ექსპლუატაციის გამო.თარგი:Clarify of labour.[52]თარგი:Verify source
არათანაბარი გაცვლის ვაჭრობის თეორიამ გავლენა მოახდინა ახალ დამოკიდებულების თეორიაზე.[53]
პუბლიკაციები
რიკარდოს პუბლიკაციები მოიცავს ნაშრომებს:
„ოქროს მაღალი ფასი, როგორც ბანკნოტების ფასების დაცემის მტკიცებულება“ (1810).
„ესეი პურის დაბალი ფასის გავლენის შესახებ საფონდო მოგებაზე“ (1815), სადაც ამტკიცებდა, რომ „პურის კანონების“ გაუქმება მეტ სიმდიდრეს მოუტანდა საზოგადოების პროდუქტიულ წევრებს.
„პოლიტიკური ეკონომიკისა და დაბევრის პრინციპების შესახებ“ (1817), სადაც განხილულია, რომ მიწის ფასი იზრდება მოსახლეობის მატებასთან ერთად. ნაშრომი დამყარებულია შეფარდებითი უპირატესობის თეორიაზე, რომლის თანახმადაც ყველა ქვეყანას შეუძლია იხეიროს თავისუფალი ვაჭრობით, მიუხედავად იმისა, აქვს თუ არა ქვეყანას აბსოლუტური უპირატესობა.
↑ 4.04.1Heertje, Arnold (2004). „The Dutch and Portuguese-Jewish background of David Ricardo“. European Journal of the History of Economic Thought. 11 (2): 281–94. doi:10.1080/0967256042000209288. ISSN0967-2567.
↑Francisco Solano Constancio, Paul Henri Alcide Fonteyraud. 1847. Œuvres complètes de David Ricardo, Guillaumin, (pp. v–xlviii): A part sa conversion au Christianisme et son mariage avec une femme qu'il eut l'audace grande d'aimer malgré les ordres de son père
↑Ricardo, David. 1919. Principles of Political Economy and Taxation. G. Bell, p. lix: "by reason of a religious difference with his father, to adopt a position of independence at a time when he should have been undergoing that academic training"
↑Sraffa, Piero; David Ricardo (1955), The Works and Correspondence of David Ricardo: Volume 10, Biographical Miscellany, Cambridge, UK: Cambridge University Press, p. 434, ISBN0-521-06075-3
↑"No. 17326". The London Gazette. 24 January 1818. p. 188.
↑King, John (2013) David Ricardo. Palgrave Macmillan, გვ. 48.
↑Ricardo, David (1817) On the Principles of Political Economy and Taxation. Piero Sraffa (Ed.) Works and Correspondence of David Ricardo, Volume I, Cambridge University Press, 1951, p. 11.
↑Ricardo, David (1817) On the Principles of Political Economy and Taxation. Piero Sraffa (Ed.) Works and Correspondence of David Ricardo, Volume I, Cambridge University Press, 1951, p. 47.
↑On The Principles of Political Economy and Taxation London: John Murray, Albemarle-Street, by David Ricardo, 1817 (third edition 1821) – Chapter 6, On Profits: paragraph 28, "Thus, taking the former . . ." and paragraph 33, "There can, however...."
↑Roberts, Paul Craig (28 August 2003), "The Trade Question", The Washington Times
↑Ricardo, David (1817) On the Principles of Political Economy and Taxation. Piero Sraffa (Ed.) Works and Correspondence of David Ricardo, Volume I, Cambridge University Press, 1951, p. 135.
↑Samuelson, Paul A. (1972), "The Way of an Economist." Reprinted in The Collected Papers of Paul A. Samuelson. Ed. R. C. Merton. Cambridge: Cambridge MIT Press. p. 378.
↑Mill, J. S. (1844) Essays on some unsettled questions of political economy. London, John W. Parker; Mill, J. S. (1848) The principles of political economy. (vol. I and II) Boston: C.C.Little & J. Brown.
↑Shiozawa, Y. (2017) An Origin of the Neoclassicla Revolutions: Mill's "Reversion" and its consequences. In Shiozawa, Oka,and Tabuchi (eds.) A New Construction of Ricardian Theory of International Values, Tokyo: Springer Japan, Chapter 7 pp.191–243.
↑Ruffin, R.J. (2002) David Ricardo's discovery of comparative advantage. History of Political Economy 34(4): 727–748.
↑Maneschi, A. (2004) The true meaning of David Ricardo's four magic numbers. Journal of International Economics 62(2): 433–443.
↑Tabuchi, T. (2017) Yukizawa's interpretation of Ricardo's 'theory of comparative cost'. In Senga, Fujimoto, and Tabuchi (Eds.) Ricardo and International Trade, London and New York; Routledge, Chapter 4, pp.48–59.
↑Faccarello, G. (2017) A calm investigation into Mr. Ricardo's principle of international trade. In Senga, Fujimoto, and Tabuchi (Eds.) Ricardo and International Trade, London and New York; Routledge. Tabuchi, T. (2017) Comparative Advantage in the Light of the Old Value Theories. In Shiozawa, Oka,and Tabuchi (eds.) A New Construction of Ricardian Theory of International Values, Tokyo: Springer Japan, Chapter 9 pp.265–280.
↑Letter of Mill cited in The works and correspondence of David Ricardo. : Volume 9, Letters July 1821–1823 (Cambridge, UK, 1952)
↑Williamson, J. G. (1990). „The impact of the Corn Laws just prior to repeal“. Explorations in Economic History. 27 (2): 123. doi:10.1016/0014-4983(90)90007-L.
↑Patnaik, Uta (2005). „Ricardo's Fallacy/ Mutual Benefit from Trade Based on Comparative Costs and Specialization?“, The Pioneers of Development Economics: Great Economists on Development. London and New York: Zed books, გვ. 31–41. ISBN81-85229-99-6.
↑Chang, Ha-Joon (2007), "Bad Samaritans", Chapter 2, pp. 30–31.
↑Davis, William L., Bob Figgins, David Hedengren, and Daniel B. Klein. "Economics Professors' Favorite Economic Thinkers, Journals and Blogs (along with Party and Policy Views)," Econ Journal Watch 8(2): 126–46, May 2011 [1].
↑Schumpeter, History of Economic Analysis, (published posthumously, ed. Elisabeth Boody Schumpeter), 1954. pp. 569, 1171. Schumpeter also criticized J. M. Keynes for committing the same Ricardian vice.
↑Landreth Colander 1989 History of Economic Thought Second Edition, p.137.
↑Edwards, Chris (1985). „§ 3.2 The 'Sraffian' Approach to Trade Theory“, The Fragmented World: Competing Perspectives on Trade, Money, and Crisis. London and New York: Methuen & Co., გვ. 48–51. ISBN0-416-73390-5.
↑Christophe Depoortère, Joël Thomas Ravix 2015 The classical theory of international trade after Sraffa. Cahiers d'économie Politique / Papers in Political Economy (69): 203–34, February 2015.
↑Pasinetti, Luisi 1981 Structural change and economic growth, Cambridge University Press. J.S. Metcalfe and P.P. Saviotti (eds.), 1991, Evolutionary Theories of Economic and Technological Change, Harwood, 275 pages. J.S. Metcalfe 1998, Evolutionary Economics and Creative Destruction, Routledge, London. Frenken, K., Van Oort, F.G., Verburg, T., Boschma, R.A. (2004). Variety and Regional Economic Growth in the Netherlands – Final Report (The Hague: Ministry of Economic Affairs), 58 p. (pdf)
↑Saviotti, Pier Paolo; Frenken, Koen (2008), "Export variety and the economic performance of countries", Journal of Evolutionary Economics18 (2): 201–18,
↑Pasinetti, Luigi L. (1981), Structural change and economic growth: a theoretical essay on the dynamics of the wealth of nations, Cambridge, UK: Cambridge University Press, pp. თარგი:Page needed, ISBN0-521-27410-9
↑Pasinetti, Luigi L. (1993), Structural economic dynamics: a theory of the economic consequences of human learning, Cambridge, UK: Cambridge University Press, pp. თარგი:Page needed, ISBN0-521-43282-0
↑Shiozawa, Y. (2007). „A New Construction of Ricardian Trade Theory: A Multi-country, Multi-commodity Case with Intermediate Goods and Choice of Production Techniques“. Evolutionary and Institutional Economics Review. 3 (2): 141–87. doi:10.14441/eier.3.141.
↑Y. Shiozawa (2017) The new theory of international values: An overview. Shiozawa, Oka and Tabuchi (eds.) A New Construction of Ricardian Theory of International Values. Singapore: Springer. Chapter 1, pp.3–73.
↑Bardhan, Ashok Deo; Jaffee, Dwight (2004). „On Intra-Firm Trade and Multinationals: Foreign Outsourcing and Offshoring in Manufacturing“, The Role of Foreign Direct Investment and Multinational Corporations in Economic Development.თარგი:Verify source
↑Chris Edwards 1985 The Fragmented World: Competing Perspectives on Trade, Money and Crisis, London and New York: Methuen. Chapter 4.
↑Palma, G (1978), "Dependency: A formal theory of underdevelopment or a methodology for the analysis of concrete situations of underdevelopment?", World Development6 (7–8): 881–924,
ბიბლიოგრაფია
Case, Karl E.; Fair, Ray C. (1999), Principles of Economics (5th რედ.), Prentice-Hall, ISBN0-13-961905-4
Samuelson, P.A. (2001), „Ricardo, David (1772–1823)“, International Encyclopedia of the Social & Behavioral Sciences, pp. 13330–13334, , ISBN9780080430768
Ini adalah nama India; nama Maruthur Gopalan merupakan patronimik, bukan nama keluarga, dan tokoh ini dipanggil menggunakan nama depannya, Ramachandran. M. G. RamachandranLahir(1917-01-17)17 Januari 1917Nawalapitiya, Ceylon BritaniaMeninggal24 Desember 1987(1987-12-24) (umur 70)Madras, Tamil Nadu, IndiaNama lainMGR, Puratchi ThalaivarPekerjaanPemeran, politikus, produser, sutradaraTahun aktif1935–1984 (Pemeran)1953–1987 (Politikus)JabatanKetua Menteri Tamil Nadu ke-5, ke-6 ...
О символах денежных единиц см. Знаки валют. Символы со сходным начертанием: Ѻ · ѻ · Ꟁ · ꟁ · Ⱉ · ⱉ · Ⱒ · ⱒ Символ валюты ¤ Изображение ◄ ¡ ¢ £ ¤ ¥ ¦ § ¨ ► Характеристики Название currency sign Юникод U+00A4 HTML-код ¤ или &&#...
Television series Soup Dragon redirects here. For the Scottish alternative rock band, see The Soup Dragons. ClangersCreated byOliver PostgateNarrated by Oliver Postgate (1969–1972, 1974) Michael Palin (2015–present) William Shatner (American version, 2015–present) Country of originUnited KingdomNo. of series2 (original)3 (revival)No. of episodesOriginal series26 (plus 1 special)Revival series104 (plus 2 specials)ProductionRunning time 10 minutes per episode (1969–1972, 1974) 11 minute...
Bojan Bojan bersama Roma pada 2012Informasi pribadiNama lengkap Bojan Krkić PérezTanggal lahir 28 Agustus 1990 (umur 33)Tempat lahir Linyola, SpanyolTinggi 170 cm (5 ft 7 in)[1]Posisi bermain Penyerang / gelandang sayapKarier junior1999–2006 FC BarcelonaKarier senior*Tahun Tim Tampil (Gol)2006–2007 Barcelona B 22 (10)2007–2011 Barcelona 104 (50)2011–2013 Roma 33 (7)2012–2013 → Milan (pinjaman) 19 (3)2013–2014 Barcelona 0 (0)2013–2014 → Ajax (pi...
Süper Lig 2021-2022Süper Lig 2021-2022 Competizione Süper Lig Sport Calcio Edizione 64ª Organizzatore TFF Date dal 13 agosto 2021al 22 maggio 2022 Luogo Turchia Partecipanti 20 Formula Girone all'italiana Risultati Vincitore Trabzonspor(7º titolo) Retrocessioni Çaykur RizesporAltayGöztepeYeni Malatyaspor Statistiche Miglior marcatore Umut Bozok (20) Incontri disputati 380 Gol segnati 1 067 (2,81 per incontro) Cronologia della competizione 2020-2021 2022-20...
Russian federal subjects compared by Human Development Index Federal subjects of Russia by HDI (2016) Legend: > 0.950 0.900 – 0.950 0.850 – 0.900 0.800 – 0.850 This is a list of Russian federal subjects by Human Development Index as of 2019 (2021 data - Analytical Center for the Government of the Russian Federation).[1] Rank Federal district HDI (2019)[1] Very high human development 1 Moscow 0.940 2 Saint Pet...
King of Kings of the Parthian Empire from 147 to 191 Vologases IV𐭅𐭋𐭂𐭔King of KingsVologases IV's portrait on the obverse of a tetradrachm, showing him wearing a beard and a tiara on his headKing of the Parthian EmpireReign147–191PredecessorVologases IIISuccessorOsroes II (rival king)Vologases V (successor)Died191IssuePacorusVologases VDynastyArsacid dynastyFatherMithridates VReligionZoroastrianism Vologases IV (Parthian: 𐭅𐭋𐭂𐭔 Walagash) was King of Kings of the Parthi...
Katie Mitchell nel 2016 Katie Mitchell, vero nome Kathrina Jane Mitchell (Reading, 23 settembre 1964), è una regista teatrale inglese. Indice 1 Biografia 2 Premio Europa per il Teatro 3 Onorificenze 4 Note 5 Altri progetti 6 Collegamenti esterni Biografia Nata e cresciuta a Reading, Katie Mitchell ha studiato letteratura inglese al Magdalene College dell'Università di Oxford prima di cominciare a lavorare dietro le quinte del King's Head Theatre di Islington. Successivamente ha lavorato com...
Amazing KissSingel oleh BoAdari album LISTEN TO MY HEARTDirilis25 Juli 2001FormatCDDirekam?GenrePopLabelAvex TraxProduser? Amazing Kiss adalah singel ke-2 BoA di Jepang. Lagu Amazing Kiss Someday, Somewhere Amazing Kiss (English Version) Amazing Kiss (Instrumental) Someday, Somewhere (Instrumental) lbsBoAKoreaAlbum Studio ID; Peace B • No.1 • Atlantis Princess • My Name • Girls on Top • Hurricane Venus R...
Wellington PhoenixNama lengkapWellington Phoenix Football ClubJulukanThe NixBerdiri2007StadionStadion Westpac(Kapasitas: 34,500[1])KetuaRob MorrisonPelatihErnie Merrick2012–1310th (Liga) DNQ (Final)Situs webSitus web resmi klub Kostum kandang Kostum tandang Musim ini Wellington Phoenix FC adalah klub sepak bola profesional yang berbasis di Wellington, Selandia Baru. Phoenix bersaing di Australia A-League. Klub ini bersaing dalam liga konfederasi yang berbeda (AFC) dibandingkan ...
American actor (1913–93) Don DeForeDeFore in 1962BornDonald John DeFore(1913-08-25)August 25, 1913Cedar Rapids, Iowa, U.S.DiedDecember 22, 1993(1993-12-22) (aged 80)Santa Monica, California, U.S.Resting placePierce Brothers Westwood Village Memorial Park and MortuaryAlma materUniversity of IowaYears active1936–1987Spouse Marion Holmes (m. 1942)Children5 Donald John DeFore (August 25, 1913 – December 22, 1993) was an American actor. He is bes...
Pour les articles homonymes, voir Šaronje. Šaronje Шароње Administration Pays Serbie Province Serbie centrale Région Stari Vlah Raška/Sandjak District Raška Municipalité Tutin Démographie Population 212 hab. (2011) Géographie Coordonnées 43° 03′ 56″ nord, 20° 13′ 37″ est Altitude 1 181 m Localisation Géolocalisation sur la carte : Serbie Šaronje Géolocalisation sur la carte : Serbie Šaronje modifier Ša...
I bacini di rift del Mesozoico in Sudan e Kenya si sviluppano obliquamente rispetto al rift dell'Africa orientale. Il bacino del Nilo Azzurro è un'importante formazione geologica situata nella parte nordoccidentale dell'Acrocoro Etiopico, formatasi nel Mesozoico durante una fase di distensione della crosta terrestre associata alla fratturazione della Gondwana. Nel corso del tempo il bacino si è riempito di depositi sedimentari e attualmente è attraversato dal Nilo Azzurro.[1] Indic...
Yōkai This article is about the Japanese yōkai. For the punk band, see Kamaitachi (band). For the comedy duo, see Kamaitachi (comedy duo). For the professional wrestler, see Hiromu Takahashi. For the Sepultura/Kodō song, see Against (album). Kamaitachi (窮奇) from the Gazu Hyakki Yagyō by Toriyama Sekien Kamaitachi (鎌鼬) from the Kyōka Hyaku Monogatari by Masasumi Ryūkansaijin Kamaitachi (鎌鼬) is a Japanese yōkai from the oral tradition of the Kōshin'etsu region. It can also r...
Les troupes françaises en Chine désigne les unités françaises chargées de la défense militaire des concessions françaises en Chine. Elles prennent la suite en 1928 du corps d'occupation de Chine (COC), lui-même remplaçant en 1905 la brigade d'occupation de Chine. Cette dernière est créée en 1901 à partir du corps expéditionnaire français en Chine créé pour réprimer la révolte des Boxers. Historique Défilé des Renault FT de la compagnie de chars de Shanghai le 14 juillet 1...
Dependent territory of England and then of Great Britain (1542–1800) This article is about the Irish kingdom that existed from 1542 to the end of 1800. For more ancient Irish kingdoms, see List of Irish kingdoms and Monarchy of Ireland. For other uses of Ireland, see Ireland (disambiguation). Kingdom of IrelandRíocht na hÉireann (Irish) 1542–1800 1652–1660: Commonwealth Top: FlagBottom: Royal Banner(since 1782) Coat of arms[a] The Kingdom of Ireland in 1789; other realms ...
صمويل غولدوين (باليديشية: שמואל געלבפֿיש)، و(بالبولندية: Szmuel Gelbfisz) معلومات شخصية الميلاد 17 أغسطس 1879(1879-08-17)وارسو الوفاة 31 يناير 1974 (94 سنة)لوس أنجلوس سبب الوفاة مرض مكان الدفن متنزه فورست لاون التذكاري مواطنة الإمبراطورية الروسية الولايات المتحدة الزوجة فران...
