ბერლინის მოდერნისტული შენობები მოიცავს ექვს სოციალურ შენობას ბერლინის გარეუბანში, რომლებიც 1910 - 1933 წლებში, განაშენიანების ინოვაციური პოლიტიკის დროს, განსაკუთრებით ვაიმარის რესპუბლიკის პერიოდიშ აშენდა. ამ დროისთვის ბერლინი მნიშვნელოვანი სოციალური, პოლიტიკური და კულტურული ცენტრი იყო. სახლები იმ მშენებლობის რეფორმის ნათელი მაგალითებია, რომელიც მიზნად ისახავდა დაბალი შემოსავლების მქონე ადამიანებისთვის საცხოვრებელი პირობების გაუმჯობესებას, რაც თავის მხრივ ქალაქის სხვაგვარად დაგეგმარებას მოითხოვდა. სახლები ასევე წარმოაჩენენ ურბანული დაგეგმარებისა და არქიტექტურის ტიპოლოგიის ახლებურ მაგალითებს, ისევე როგორც ტექნიკურ და ესთეტიკურ ინოვაციებს.