Candhi iku yasan kang lumrahé digawé nalika jaman kuna saka kabudayan Hindhu. sing diarani candhi durung mesthi jaman mbiyené dadi panggonan kanggo ngibadah. Ana uga candhi kang mbiyèné kanggo patirtan utawa kraton.[1] Candhi ya iku yasan tilas saking mangsa lampau ingkang dados panggonan ngibadah ngibadah, pura, patirtaan lan gapuraagama Hindhu.[1] Tembung candhi asalé saka tembung “Candhika” kang tegesé jeneng salah siji Déwa kematian (Durga).[1]
Amarga prakara mau candhi mesthi digayutake karo monumen panggon padharmaan kanggo muliakake ratu Anumerta (kang wis séda) tuladhané candhi Kidal kanggo muliakake Raja Anusapati.[1] Penafsiran kang ana ing masarakat ya iku istilah 'candhi' mung ngrujuk saka yasan tilas jaman Hindhu-Buda ing Nusantara, ya iku ing Indonésia lan Malaysia waé (tuladhané: Candhi Lembah Bujang ing Kedah).[1] Nanging saka sudut pandang Basa Indonésia, istilah 'candhi' uga ngrujuk marang kabèh wangunan sajarah Hindhu-Buda ana ing donya ora mung sing ana ing Indonésia lan Malaysia, uga Candhi ana ing Kamboja lan India, kaya ta candhi Angkor Wat ing Kamboja lan candhi Khajuraho ing India.[1]
Antara abad ke-7 dan kaping 15 masehi, ratusan yasan keagamaan diyasa dari bahan bata merah atau batu andesit di pulau Jawa, Sumatera, dan Bali. Yasan ini ingaran candhi. Istilah ini juga merujuk kepada berbagai yasan pra-Islam kalebu gerbang, dan bahkan pemandian, akan tetapi manifestasi utamanya tetap ya iku yasan suci keagamaan.[2]
Sistem konsentris (prabawa saka India) ya iku posisi candhi indhuk ana ing tengah-tengah anak–anak candhi (candhi perwara), tuladhané Candhi Prambanan.[4]
Sistem berurutan (asli Nusantara) ya iku posisi candhi indhuk ana ing mburiné anak–anak candhi, tuladhané Candhi Penataran.
Candhi Pawon cedhak Borobudur, tuladha Langgam Jawa Tengah.Gerbang Bajang Ratu ing Trowulan, tuladha Langgam Jawa Wétan.
Pangyasa candhi digawé manut ketentuan kang ana ing kitab Vastusastra utawa Silpasastra kang digawé déning silpin ya iku seniman kang gawé candhi (arsitèk jaman dhisik).[1][3] Salah saji péranganing kitab Vastusastra ya iku Manasara kang asalé saking India kidul, kang ora mung isi patokan-patokan gawé kuil.[3] Salah siji ketentuan saka kitab saklitane Manasara nanging wigati ing Indonésia ya iku syarat yasan suci apiké diyasa cedhak banyu kali (mligi cedhak pertemuan 2 buah kali, tlaga, sagara.[3]
Payoné dadi kesatuan tataran. Undakan-undakan cilik kang akèh minangka kesatuan payon kang melengkung alus.
Kemuncak
Stupa (candhi Buda), Ratna utawa Vajra (candhi Hindhu)
Kubus (kebanyakan candhi Hindhu), kadang kala Dagoba kang wujudé tabung (candhi Buda)
Gawang pintu lan rerenggan relung
Gaya Kala-Makara; kepala Kala nganggo mulut menganga tanpa rahang ngisor ana ing nduwuré lawang, gatuk karo Makara ganda ing sisih lawang
Mung kepala Kala tengah menyeringai lengkap karo rahang ngisor ana ing nduwur lawang, Makara ora ana
Reliéf
Ukiran luwih dhuwur lan menonjol karo gambar bergaya naturalis
Ukiran luwih cendhak (tipis) lan kurang menonjol, gambar bergaya kaya wayang bali
Tata letak lan lokasi candhi utama
Mandala konsentris, simetris, formal; kanthi candhi utama ana ing tengahé halaman komplkés candhi, diubengi jajaran candhi-candhi perwara kang luwih cilik ana ing barisan kang rapi
Linear, asimetris, ngetutké topografi (penampang ketinggian) lokasi; kanthi candhi utama ana ing mburi, paling adoh saka lawang lumebu, lan seringkali terletak ing lemah kang paling dhuwur sakompléks candhi, candhi perwara ana ing ngarep candhi utama
