Era il figlio di Anton Perizonius (1626-1672), autore del trattato De ratione studii theologici. Dopo aver studiato all'Università di Utrecht, ottenne nel 1682 la cattedra di eloquenza e storia a Francoforte grazie all'appoggio di J. G. Graevius e Nikolaes Heinsius. Nel 1693 ottenne la stessa cattedra a Leida, dove morì il 6 aprile 1715.[1]
Fu autore delle Animadversiones historicae (1685), opera che influenzò gli studi sulla storia di Roma di Niebuhr.[1]
Oratio de Usu Graecae Romanaeque Linguae, Leida 1693
Laudatio funebris Mariae II Angliae, Franciae, Scotiae, Hiberniaeque Reginae Augustissimae, Leida 1685
Oratio de Fide Historiarum contra Pyrrhonismum Historicum, Leida 1702
Q. Curtius Rufus in integrum restitutus et vindicatus, per modum speciminis a variis accusationibus, et immodica atque acerba nimis Crisi V.C. Joannis Clerici, Leida 1703
Rerum per Europam maxime Gestarum ab ineunte Saecula Sextodecimo usque ad Caroli V Mortem Commentarii Historici, Leida 1710
Origines Babylonicae et Aegyptiacae, Leida 1711
Aether Britannis et Batavis Militans, Lugduni Batavorum, 1709