Skjaldarmerki lýðveldisins Íslands, eftir 1944, er silfurlitaður kross á himinbláum skildi, með eldrauðum krossi varpað inn í silfurkrossinn. Skjaldarmerkið prýða hinar fjórar landvættir Íslands, ein fyrir hvern landsfjórðung: griðungur (Vesturland), gammur (Norðurland), dreki (Austurland) og bergrisi (Suðurland). Þær standa á helluhrauni. Höfundur skjaldarmerkisins var Tryggvi Magnússon.

Hinn 12. febrúar 1919 var tekið upp merki, þar sem fáni Íslands er markaður á skjöld. Konungsúrskurðurinn um skjaldarmerkið hljóðar þannig: „Skjaldarmerki Íslands skal vera krýndur skjöldur og á hann markaður fáni Íslands. Skjaldberar eru hinar alkunnu fjórar landvættir, þannig: dreki, gammur, uxi og risi." Þetta var skjaldarmerki konungsríkisins Íslands, 1918–1944.

Á fyrri öldum var skjaldarmerki Íslands lengi saltfiskur á rauðum skildi.

• 
  Skjaldarmerki Konungs Íslands samkvæmt franskri skjaldamerkjabók frá 13. öld geymd í Wijnbergen í Hollandi
• 
  Hugsanlegt skjaldarmerki þjóðveldisins
• 
  Skjaldarmerki Konungsríkisins Íslands 1919 til 1944
• 
  Skjaldarmerki Kristjáns 10. konungs Íslands 1918 til 1944 og Danmerkur 1912 til 1947. Tákn Íslands er silfurlitur fálki í vinstra horni neðst. Nýtt skjaldarmerki án fálka Íslands 1948.

• Öðrum en íslenskum stjórnvöldum er óheimilt að nota merkið til auðkenningar. Þrátt fyrir þetta hafa bolir og peysur sem bera það verið seldir á Íslandi í nokkur ár.

• Saga skjaldarmerkisins – Stjórnarráðið

• Íslenski fáninn
• Landvættir

• Landvættir Íslands; grein í Lesbók Morgunblaðsins 1979