Kort af Jótlandi sem sýnir Slésvík og Holtsetaland (gult).
Holtsetaland er nyrsta landsvæði Þýskalands, milli Saxelfar og Egðu sunnan við landamæri Danmerkur eins og þau lágu áður. Það er hluti af þýska fylkinu Slésvík-Holtsetaland. Höfuðstaður Holtsetalands var hafnarborgin Kiel. Karlamagnús lagði svæðið undir sig um 800 í herför sinni gegn Söxum. Holtsetaland varð greifadæmi undir hertogadæminu Saxlandi árið 1111. Greifadæmið var í höndum Schauenburg-ættarinnar sem fékk líka danska greifadæmið Slésvík á 14. öld. 1459 dó ættin út og lénin tvö gengu til Danakonungs. 1474 var Holtsetaland gert að sjálfstæðu hertogadæmi innan hins Heilaga rómverska ríkis. 1490 var hertogadæminu skipt í tvo hluta Holtsetaland-Lukkuborg sem heyrði undir Danakonunga, og Holtsetaland-Gottorp sem önnur grein af ætt Aldinborgara fékk í sinn hlut. Þeir hertogar voru oft í bandalagi með Svíum, Prússum eða Rússum gegn Dönum. 1773 ákvað Danakonungur að skipta á greifadæminu Aldinborg fyrir Gottorp-hluta Holtsetalands. Holtsetaland var hluti af Þýska bandalagsríkinu frá 1815 til 1864 þótt það væri enn í konungssambandi við Danmörku. Eftir lát Friðriks 7. kom upp deila um ríkiserfðir þar sem Kristján 9. erfði krúnuna í gegnum móður sína. Þetta leiddi til stríðs, Annars Slésvíkurstríðsins, milli Þýska bandalagsríkisins og Danmerkur sem Danmörk tapaði. Slésvík og Holtsetaland voru brátt sameinuð í eitt hérað, Slésvík-Holtsetaland, sem heyrði Prússlandi til. Eftir Seinni heimsstyrjöld var búið til sjálfstjórnarfylkið Slésvík-Holtsetaland með höfuðstað í Kiel.
