Dönsku Vestur-Indíur voru dönsk nýlenda í Karíbahafi sem náði yfir þrjár eyjar í Antillaeyjaklasanum: St. Thomas, St. Jan og St. Croix. Tvær fyrrnefndu eyjarnar voru óbyggðar og Danska Vestur-Indía- og Gíneufélagið lagði þær undir sig 1672 og 1718. Árið 1733 keypti félagið svo St. Croix af Franska Vestur-Indíafélaginu. Eyjarnar urðu krúnunýlenda þegar danska ríkið leysti verslunarfélagið upp 1754 og keypti öll hlutabréf þess.

Í Dönsku Vestur-Indíum var einkum ræktaður sykur, og byggði framleiðslan á vinnuafli þræla, þar til þrælahald var formlega afnumið þar árið 1848. Dönsk stjórnvöld og fyrirtæki undir þeirra verndarvæng eru talin hafa flutt yfir 100.000 manns frá Afríku í þrældóm í Vesturálfu, þar af um 80.000 í þrældóm á þessum nýlendum Dana sjálfra.^[1]

Danska ríkið reyndi svo nokkrum sinnum að selja eyjarnar á síðari hluta 19. aldar. Að lokum keyptu Bandaríkin þær fyrir 25 milljón dali árið 1917. Síðan þá hafa eyjarnar heitið Bandarísku Jómfrúaeyjar.

Danir hófu plantekrubúskap á eyjunum með þrælum frá Afríku og framleiddu þar bómull, sykur og tóbak.

1. ↑ Sjá t.d. „The History of The Danish Negro Slave Trade, 1733–1807“, eftir Svend Erik Green-Pedersen í tímaritinu Revue française d'histoire d'outre'mer, 1975, s. 196–220.

  Þessi grein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.