No tratado se esablecía que os triunviros aceptaban que Sexto Pompeio retivese o control de Córsega e Sardeña e Sicilia e tamén lle concedían o Peloponeso. Igualmente, lle prometeron un futuro augurado e consulado para o ano 33 a. C. A cambio, Pompeio aceptou pór fin ao bloqueo de Italia, abastecer a Roma de grans e deter a súa piratería.[3]
O pacto fracasou máis tarde cando un dos triunviros, Marco Antonio, se negou a ceder o control de Acaia polo que Pompeio retomou as hostilidades contra Roma antes de ser derrotado no 36 a.C. na batalla naval de Nauloco polas forzas conxuntas do xeneral republicano Marco Vipsanio Agripa e mais Lépido.[4]
Grimal, Pierre (2002). La formación del imperio romano. Colección: Historia Universal Siglo XXI (en castelán) (10ª ed.). Madrid: Siglo XXI. ISBN84-323-0168-X.