Orixinaria da rexión mediterránea.[1] Estendida como maleza por todo o mundo en bosque baixo caducifolio, ás veces de bosque de piñeiro-aciñeira.
Vista da planta
Descrición
É unha herbaperenne, erguida, delgada, sen pelos. Chega a alcanzar un tamaño de 30 a 60 cm de alto.
O talo con ramificacóns estendidas. Onde nace cada folla e rodeando o talo e ás veces a base do pecíolo, encóntrase a ócrea, que é un tubo membranoso, translúcido, que se rompe e desaparece pronto. As follas son alternas, as basais son oblongas, ás veces estreitándos preto da base (como a forma dun violín), de até 12 cm de longo, coa base xeralmente acorazonada e a marxe algo ondulada, sobre longos pecíolos, as follas superiores máis miúdas e coa base redondeada. As flores dispóñense en grupiños compactos, algo afastados uns doutros, ao longo de acios que en conxunto forman unha panícula grande na que se presentan unhas poucas follas reducidas. Tamén se presentan estes grupiños de flores nas axilas das follas superiores. As flores son verdosas ou arroibadas, moi pequenas. O froito é seco (un aquenio) e dunha soa semente, con 3 costelas, liso, envolto por 3 folliñas (son os 3 tépalos internos das flores que se modificaron), triangular, ás veces longamente triangular, reticulado, con longos dentes na beira e cun tecido groso, prominente, esbrancuxado, moi evidente; en conxunto dá a aparencia dun froito alado.
Rumex: nome xenérico que deriva do latínrŭmex, rumǐcis, xa recollido en Plinio o Vello para designar o xénero na súa época (quod... appellant, nostri vero rumicem, alii lapathum canterinum - que nós (os latinos) chamamos rumex, e outros lapathum canterinum) (XX, 85).
