As relacións de Bután e o Nepal refírense ás relacións bilaterais entre Bután e o Nepal. As relacións estabelecéronse formalmente no ano 1983.[1] Estes dous países do Himalaia non teñen saída ao mar e están separados polo estado indio de Sikkim. Ámbolos dous países están rodeados pola India e pola República Popular da China. Porén, o estado actual das relacións é tenso debido á crise dos refuxiados butaneses.[2]
Status
Bután e o Nepal son ámbolos dous países do Himalaia, e até o ano 2008, o Nepal tamén era unha monarquía. Os dous países foron membros fundadores da Asociación Surasiática para a Cooperación Rexional (SAARC). A Sociedade Cultural e de Amizade Nepal-Bután creouse en Katmandú para facilitar as boas relacións en 1969.[3] As dúas nacións estabeleceran formalmente relacións diplomáticas en 1983.[3] O rei butanés Jigme Singye Wangchuck visitou o Nepal para asistir ao terceiro cumio da SAARC en 1987. O derradeiro rei do Nepal, Birendra visitou Bután para asistir a unha reunión da SAARC en 1988. Máis recentemente, o primeiro ministro de Bután visitou o Nepal en 2002. O primeiro ministro Tshering Tobgay de Bután visitou o Nepal en 2015 para asistir a un cumio da SAARC.
Crise dos refuxiados
Un problema importante ao que se enfrontan ambas as nacións é a presenza de refuxiados butaneses, que residen en sete campos de ACNUR no leste do Nepal. As estimacións do seu número varían entre 85.000 e 107.000. Aínda que a maioría dos refuxiados reclaman a nacionalidade butanesa, Bután afirma que son "emigrantes voluntarios" que perderon os seus dereitos de cidadanía, negando a súa condición de refuxiados. A maioría dos refuxiados son lhotshampa, hindús de fala nepalesa que se estabeleceron en Bután.[4][5][6] Varios grupos insurxentes, incluídos aqueles con afiliacións maoístas, xurdiron dos campos de refuxiados, a quen as forzas de seguridade butanesas culparon dunha serie de atentados con bomba en Bután antes das eleccións parlamentarias de 2008.[5][6] Despois de anos de conversacións e esforzos sen resultados, outras nacións, entre as que destaca os Estados Unidos, acordaron absorber 60.000 refuxiados.[6]
Comercio
O crecemento do comercio entre as dúas nacións viuse afectado pola crise dos refuxiados. En 2008-2009, as exportacións de Bután ao Nepal situáronse en 300 millóns de rupias, mentres que as exportacións do Nepal a Bután ascenderon a 200 millóns de rupias. En 2004, o Nepal e Bután asinaron un acordo para aumentar o número de voos entre Paro e Katmandú de dúas veces por semana a sete voos por semana. As delegacións das cámaras de negocios de ambas as nacións intercambiaron visitas e en 2010 ambas as nacións mantiveron conversacións conxuntas a nivel de secretario para traballar cara a un acordo comercial.[7]
