Perilinfa

Perilinfa
Sección transversal da cóclea. A perilinfa está localizada na scala vestibuli e scala tympani, as rexións acuosas das partes superior e inferior do diagrama.
Sección transversal da canle semicircular e ducto mostrando o espazo perilinfático.
Latín perilympha

A perilinfa é un fluído extracelular corporal localizado dentro da cóclea ou caracol do oído interno en dous dos seus tres compartimentos: a scala tympani (escala timpánica) e a scala vestibuli (escala vestibular). A composición iónica da perilinfa é comparable á do plasma sanguíneo e o líquido cefalorraquídeo. O principal catión (ión cargado positivamente) da perilinfa é o sodio (Na+). Os valores das concentracións de ións sodio e potasio na perilinfa son 138 mM e 6,9 mM, respectivamente.[1]

Localización

O oído interno divóidese en dúas partes: labirinto óseo e labirinto membranoso. O labirinto membranoso está dentro do labirinto óseo, e contén un fluído chamado endolinfa. Entre a parede externa do labirinto membranoso e a parede do labirinto óseo está o espazo perilinfático, que contén a perilinfa. O labirinto membranoso está suspendido na perilinfa. A perilinfa do labirinto óseo está comunicada co líquido cefalorraquídeo do espazo subaracnoide por medio do conduto perilinfático.[2]

Composición e función

A perilinfa e a endolinfa teñen composicións iónicas peculiares, axeitadas ás súas funcións de regular electroquimicamente os impulsos das células ciliadas fonorreceptoras. O potencial eléctrico da endolinfa é ~80-90 mV máis positivo que o da perilinfa debido á maior concentración de potasio (K+) que de sodio (Na+).[3]

Importancia clínica

Suxeriuse que a perilinfa e a endolinfa participan nun fluxo unidireccional que está interrompido na enfermidade de Ménière.

Notas

  1. ↑ Bosher SK, Warren RL (1968-11-05). "Observations on the electrochemistry of the cochlear endolymph of the rat: a quantitative study of its electrical potential and ionic composition as determined by means of flame spectrophotometry". Proceedings of the Royal Society B 171 (1023): 227–247. PMID 4386844. doi:10.1098/rspb.1968.0066. 
  2. ↑ Blumenfeld, Hal (2010). Neuroanatomy through Clinical Cases second edition. Sinauer Associates, Inc. 
  3. ↑ Konishi T, Hamrick PE, Walsh PJ (1978). "Ion transport in guinea pig cochlea. I. Potassium and sodium transport". Acta Otolaryngol 86 (1–2): 22–34. PMID 696294. doi:10.3109/00016487809124717. 

Véxase tamén

Ligazóns externas