O Edificio Real de Exposicións é un edificio Patrimonio da Humanidade en Melbourne, Victoria, Australia, construído entre 1879 e 1880 como parte do movemento expositivo, que presentou máis de 50 exposicións entre 1851 e 1915 en todo o mundo. O edificio ocupa aproximadamente 26 ha., ten unha lonxitude de 150 m. e está rodeado por catro rúas da cidade.[1] Atópase no 9 Nicholson Street nos Xardíns Carlton, flanqueado polas rúas Victoria, Carlton e Rathdowne, no extremo nordés do distrito central de negocios. Construíuse para albergar a Exposición Internacional de Melbourne en 1880–81, despois acolleu a Exposición Internacional do Centenario aínda máis grande en 1888, e a inauguración formal do primeiro Parlamento de Australia en 1901. O edificio é representativo do diñeiro e do orgullo que tiña Victoria na década de 1870.[2] Ao longo do século XX, seccións e ás máis pequenas do edificio foron obxecto de demolición e incendio, con todo, o edificio principal, coñecido como o Gran Salón, sobreviviu.
Restaurouse durante a década de 1990 e en 2004 converteuse no primeiro edificio de Australia en ser declarado Patrimonio da Humanidade pola UNESCO, sendo un dos últimos grandes edificios de exposicións do século XIX que quedan no mundo. É o lugar máis completo do mundo que se conserva do movemento das Exposicións Universais de 1851-1914. Atópase xunto ao Museo de Melbourne e é o elemento máis grande da colección do Museo Victoria. Hoxe, o edificio acolle varias exposicións e outros eventos e está estreitamente ligado aos eventos do Museo de Melbourne.
Historia
Vista aérea dos Xardíns Carlton, onde se atopa o edificio.Litografía do edificio en 1880. Observe as ás traseiras que xa non existen.
O Palacio Real de Exposicións deseñouno o arquitectoJoseph Reed do estudo de arquitectura Reed & Barnes, que tamén deseñou o Melbourne Town Hall, a Biblioteca Estatal de Victoria, e os xardíns de estilo barroco. Foi o deseño máis grande realizado por Reed e Barnes.[2] Segundo Reed, o deseño ecléctico inspirouse en moitas fontes. Composto por ladrillo, madeira, aceiro e lousa, o palacio de exposicións é representativo dos estilos bizantino, románico, lombardo e renacentista italiano.[3] A cúpula inspiróuse na Catedral de Florencia, mentres que os pavillóns principais foron influenciados polo estilo de Rundbogenstil e varios edificios de Normandía, Caen e París.[4]
O edificio ten a escala da Beaux Arts francesa, cunha planta cruciforme en forma de cruz latina, con longas ás en forma de nave colocadas simétricamente de leste a oeste sobre a cúpula central, e unha á máis curta cara ao norte.[1] O Gran Salón aínda está en fermosas condicións, coroado por un tambor octogonal e unha cúpula que se levanta a 68 metros e con 18,3 metros de diámetro. A cúpula edificouse con estrutura de ferro fundido e madeira e ten unha dobre cuncha.
The Big Picture, inauguración do Parlamento de Australia, 9 de maio de 1901, por Tom Roberts
Na cruz, as fiestras do tambor da cúpula traen a luz solar para un espazo aberto luminoso. O interior está pintado coa combinación de cores de 1901, con murais e as palabras "Victoria Welcomes All Nations" baixo a cúpula que sobrevive desde 1888.[5] En 1888 instalouse a iluminación eléctrica para a Exposición Internacional do Centenario, converténdoa nunha das primeiras do mundo accesibles durante a noite. A decoración interior cambiou entre as dúas exposicións de 1880 e 1888. En 1880, os muros quedaron espidos e as carpinterias das fiestras e das portas pintáronse de cor verde. En 1888, as paredes pintáronse por primeira vez. A decoración foi do deseñador de interiores John Ross Anderson.[6]
A primeira pedra púxoa o gobernador de Victoria George Bowen o 19 de febreiro de 1879[8] e completouse en só 18 meses, inaugurandose o 1 de outubro de 1880, para a Exposición Internacional de Melbourne. O edificio consistía nun Gran Salón de máis de 12.000 metros cadrados, flanqueando anexos inferiores ao norte nos lados leste e oeste, e moitas galerías temporais entre eles.
1880–1901
Na década de 1880, o edificio acolleu dúas grandes exposicións internacionais: a Exposición Universal de Melbourne en 1880 e a Exposición do centenario de Melbourne en 1888, que celebraba un século de asentamento europeo en Australia. O evento máis significativo que ocorreu no edificio de exposicións foi a apertura do primeiro Parlamento de Australia o 9 de maio de 1901, despois da inauguración da Commonwealth de Australia o 1 de xaneiro. Despois da inauguración oficial, o Parlamento Federal trasladouse á Victorian State Parliament House, mentres que o Parlamento Vitoriano trasladouse ao palacio de exposicións durante os seguintes 26 anos.
O 3 de setembro de 1901, a Condesa de Hopetoun, esposa do Gobernador Xeral, anunciou os gañadores dun concurso para deseñar a Bandeira Nacional Australiana. Unha bandeira grande, de 5,5 metros por 11 metros, despregouse e ondeouse sobre a cúpula do Palacio Real de Exposicións.[9]
1901–1979
O edificio dende a piscinaO edificio de exposicións usado como hospital durante a pandemia de gripe de 1919.
En 1902, o edificio acolleu a Exposición Internacional Federal Australiana.[10] O período posterior a esta época viu o edificio utilizado para moitos fins. Durante a epidemia de gripe de 1919, o edificio usouse como hospital.[11]
Palacio Real de Exposicións desde a avenida principal dos Xardíns Carlton
A medida que decaeu, coñeceuse despectivamente polos veciños como O elefante branco na década de 1940[12] e na década de 1950, como moitos edificios de Melbourne daquela época, estaba destinado a ser substituído por bloques de oficinas.[13] En 1948, os membros do Concello de Melbourne someteron isto a votación e decidiuse por pouco non demoler o edificio.[14] A á do edificio que antes albergaba o Melbourne Aquarium ardeu en 1953. Foi sede dos Xogos Olímpicos de 1956, onde se disputaron as competicións de baloncesto, halterofilia, loita e a parte de esgrima do péntatlon moderno.[15][16] Durante as décadas de 1940 e 1950, o edificio un salón de baile no que se celebraban bailes regulares semanais. Durante algunhas décadas deste período tamén realizou exposicións náuticas, mostras de automóbiles e outras mostras habituais do fogar e da industria da construción. Tamén se utilizou durante as décadas de 1950, 1960 e 1970 para a matrícula na escola secundaria estatal e para os exames do certificado de educación do estado de Victoria, entre os seus diversos propósitos. O anexo occidental demoliuse na década de 1970.[17] O último anexo orixinal restante, o gran salón de baile, demolíuse en medio da controversia en 1979.[18] Foi substituído por un novo edificio na mesma pegada que proporcionaba máis espazo de exposición, revestido de espellos, en 1980. O 1 de outubro de 1980, durante unha visita a Victoria, a Princesa Alexandra descubriu unha placa que conmemoraba tanto a inauguración do novo "Salón do Centenario" de espello de cristal, como o centenario do edificio. Tamén descubriu unha segunda placa que conmemora a entrega do título "Real" ao edificio pola súa Maxestade a Raíña.
1980-presente
Palacio Real de Exposicións Melbourne Royal Exhibition Building (lado leste)
Tras o clamor pola demolición do salón de baile e o nomeamento de novos Padroados e unha nova Cátedra en 1983, o patrimonio do edificio comezou a verse tan importante como proporcionar un espazo moderno para exposicións.
A primeira avaliación de conservación do edificio realizouna Alan Willingham en 1987, e durante as décadas seguintes o Gran Salón renovouse e restaurouse progresivamente.[19] En 1996, o entón primeiro ministro de Victoria, Jeff Kennett, propuxo o localización e construción do Museo Estatal de Melbourne no aparcadoiro do norte, que implicou a demolición dos anexos dos anos 60 en 1997–98.
O Partido Laborista, o Concello de Melbourne e algúns da comunidade local opuxéronse duramente á localización do Museo de Melbourne preto do recinto do palacio de exposicións. Debido á campaña comunitaria que se opuxo ao desenvolvemento do museo, John Brumby, entón líder da oposición estatal, co apoio do Concello de Melbourne, propuxo o nomeamento do Palacio Real de Exposicións para a lista de Patrimonio Mundial. O nomeamento ao patrimonio mundial non avanzou ata a elección do Partido Laborista do Estado de Victoria como novo goberno en 1999.
Fonte do Royal Exhibition Building
O 1 de xullo de 2004, o Palacio Real de Exposicións e os Xardíns Carlton catalogáronse como Patrimonio da Humanidade, o primeiro edificio de Australia ao que se lle concedeu este status. A lista do patrimonio indica que "O Palacio Real de Exposicións é o único gran edificio de exposicións do século XIX existente en Australia. É un dos poucos grandes edificios de exposicións do século XIX que sobreviviron en todo o mundo".
En outubro de 2009, o Museo Victoria embarcouse nun importante proxecto para restaurar o antigo xardín alemán do patio occidental. A zona fora cuberta por asfalto na década de 1950 para aparcar coches.[22]
