Orbcomm é unha constelación comercial de satélites de comunicacións pertencente a Orbital Communications Corp.^[1]

A constelación Orbcomm está pensada para ofrecer servizos de mensaxería global e de transmisión e recepción de datos. As mesaxes envíanse aos satélites, que as retransmiten a estacións de terra.^[1]

O sistema componse de 36 satélites de primeira xeración lanzados entre 1995 e 1999 e satélites lanzados posteriormente para aumentar a capacidade e renovar a frota de satélites.^[1]

Orbcomm-X e Orbcomm CDS 1 e 2 foron tres satélites experimentais lanzados para probar compoñentes da primeira xeración de satélites Orbcomm. Orbcomm X fallou despois de ser posto en órbita, mentres que Orbcomm CDS 1 e 2 usáronse para estudar o uso da frecuencia VHF a nivel global, medindo densidade, niveis de potencia e interferencia arredor de toda a Terra. Foron lanzados entre 1991 e 1993.^[2]

Lanzáronse 36 Orbcomm de primeira xeración de 43 planeados. O resto foron cancelados, e un dos lanzados o foi baixo o nome TACSAT 1. Os Orbcomm de primeira xeración usaban o bus Microstar, tiñan masas de entre 40 e 45 kg e foron lanzados mediante foguetes Pegasus entre 1995 e 1999 excepto un lanzamento mediante un foguete Taurus.^[3]

Orbcomm CDS 3 (Concept Demonstration Satellite) foi un único satélite de probas lanzado para dar servizo do sistema Orbcomm e probar un novo bus (Sterkh) para a seguinte xeración de satélites Orbcomm. O satélite levaba ademais un receptor AIS para o servizo de gardacostas dos Estados Unidos. Foi lanzado o 19 de xuño de 2008 mediante un foguete Kosmos 3M. Durante a súa misión sufriu unha serie de problemas que se reproduciron nos seis seguintes satélites do mesmo modelo, polo que foron cancelados.^[4]

A seguinte xeración de satélites Orbcomm estaba baseada no bus Sterkh, co satélite Orbcomm CDS 3 usado como modelo de probas. Os problemas surxidos neste último satélite reproducíronse nos seis satélite que chegaron a lanzarse en produción: avarías dos volantes de inercia e o ordenador de a bordo que limitaron a capacidade destes satélites para dar servizo. Todos foron lanzados o 19 de xuño de 2008 a bordo dun mesmo foguete Kosmos 3M.^[5]

Os dous satélites Orbcomm OG2 foron simuladores de masa lanzados como prototipos para a terceira xeración de satélies Orbcomm. Cada un cunha masa de 142 kg, serviron para afinar os novos satélites. Os dous foron lanzados a bordo de foguetes Falcon 9 en 2014 e 2015.^[6]

A terceira xeración de satélites Orbcomm usa o bus SN-100 de Sierra Nevada Corp.. Teñen unha masa duns 172 kg e lanzáronse 19 entre 2012 e 2015, co primeiro considerado un fallo parcial ao reentrar dous días despois de ser posto en órbita ao non acadar suficiente altura debido a problemas co foguete lanzador. Todos foron lanzados a bordo de foguetes Falcon 9.^[7]

• Pegasus
• Kosmos 3M
• Falcon 9
• Ariane 4
• Taurus