San Martiño, ó pé dun cruceiro moderno en Ourense.
Martiño[1][2] é un nome propiomasculinogalego. A súa orixe é o latínMartinus, derivado de Mars, Martis, de Marte, o deus da guerra da mitoloxía romana. Por vir deste deus significa 'home marcial, belicoso, guerreiro'. En galego tamén ten os hipocorísticosTiñolo e Martiñoco.[2] Este nome deu lugar aos apelidos galego Martínez, Martíns, Martís e Martín.
En xaneiro de 2023 existían 597 varóns en Galicia co nome Martiño, cunha media de idade de 10,3 anos.[3]
Martiño de Tours (316-397) foi un soldado romano, natural da actual Hungría, que, segundo a lenda, rachou a súa capa en dúas para darlle a metade a un pobre morto de frío [4]. Logo deixou o exército, bautizouse e pasou ó servizo de santo Hilario, en Poitiers, onde o nomearon bispo no 370.
