O Marquesado de Montferrato foi un estado do noroeste de Italia. Durante toda a Idade Media foi un Marquesado do Sacro Imperio, e só coa dominación española adquiriu o título de Ducado, cando o emperador Maximiliano II ascendeu ao Marquesado á categoría de Ducado ao entregarllo ao duque de Mantua en 1574.
Os desdendentes de Aleramo son relativamente descoñecidos, pois apenas se dispón de documentos escritos sobre eles. Este obscurantismo cambia con Rainiero I. Guillerme V, fillo de Rainiero, casou cunha irmá de Conrado III aumentando de forma considerábel o prestixio da familia. Guillerme involucrouse na política italiana de Conrado III e o emperador bizantino Manuel I Comneno, mostrándose como un activo líder xibelino. Guillerme V tamén participou xunto aos seus fillos nas Cruzadas. Bonifacio I de Montferrato foi o líder da Cuarta cruzada e fundou o Reino de Tesalónica. Tesalónica foi herdado por un fillo "grego" de Bonifacio, Demetrio. Desde entón, os marqueses de Montferrato tentaron recuperar este reino para os seus dominios, pero nunca o conseguiron.
No século XIII, Montferrato estivo dividido entre os partidos güelfo e xibelino, durante os reinados de Bonifacio II e Guillerme VII. Tiveron que superar longos anos de guerras contra o independentismo das comunas de Asti e Alessandria. Con estas loitas, os marqueses de Montferrato convertéronse na referencia dunha nova Liga Lombarda forxada para loitar contra a propagación da influencia anxevina no Norte de Italia. A capital de Montferrato naquela época era Chivasso, no centro dos territorios do marquesado.
En 1305, morreu o último marqués de Montferrato da familia Aleramici, pasando o marquesado á familia imperial de Bizancio, os Paleólogo, quen se mantiveron no poder até 1533. Ese ano, Montferrato foi ocupado polos Terzos españois, pasando o goberno á ilustre familia Gonzaga na persoa de Federico II Gonzaga, sendo a partir de entón un estado vasalo do rei de España. En 1574, o marquesado foi elevado á dignidade de ducado. Para entón o marquesado transformouse profundamente pasando de ser un conglomerado de estados feudais fronteirizos a ser un pequeno estado do Renacemento italiano, dividido en dous territorios separados.
Carlos II de Gonzaga-Nevers (1637-1665). Tamén duque de Nevers até 1659. Neto de Carlos I, a súa nai, María Gonzaga actuou como rexente até a súa maioría de idade.
