Lintel, lumieira, cargadeiro, cargadoiro, cubrición ou padieira^[1] é un elemento estrutural horizontal, que salva un espazo libre entre dous apoios. É o elemento superior que permite abrir ocos nos muros para conformar portas e xanelas. Pode ser feito de diversos materiais.

No centro do lintel é onde a peza experimenta as maiores tensións, sendo estas de compresión na cara superior, e de tracción na inferior. Os materiais ríxidos, como as rochas, soportan peor os esforzos a tracción, polo que a patoloxía máis habitual nos linteis pétreos son as fisuras que xorden desde a cara inferior.

Os mellores expoñentes de arquitectura con lintel son os edificios monumentais do antigo Exipto e a Grecia clásica.

• 
  Lintel con inscrición na igrexa de Torés (As Nogais). Ten unha fisura produto da presión sobre a pedra.
• 
  Lintel con caracteres góticos e escudo heráldico sobre dúas ventás, na igrexa de San Pedro Fiz de Hospital do Incio.
• 
  O Stonehenge está formado unha serie de xambas dunha peza verticais que sosteñen un lintel.
• 
  Esquema de estrutura con lintel.
• 
  Lintel marcado (como lumieira).

• Soarego ou limiar
• Soleira
• Tornachuvias
• Xamba