PROFILPELAJAR.COM

Sistema educativo español
Réxime xeral
Educación infantil Educación primaria Educación secundaria Educación secundaria obrigatoria Bacharelato Formación profesional Ensino superior Grao Mestrado Doutoramento
Réxime especial
Ensinanzas artísticas Ensino de idiomas Ensinanzas deportivas

A Lei Orgánica de Calidade da Educación (LOCE) foi unha lei educativa española oficialmente denominada Lei Orgánica 10/2002 de Calidade da Educación e foi promulgada o 23 de decembro de 2002 polo segundo goberno de José María Aznar (PP), sendo ministra de educación Pilar del Castillo. A lei non chegou a aplicarse. Tras a chegada á presidencia do goberno de José Luís Rodríguez Zapatero (PSOE), paralizouse o calendario de aplicación da LOCE por medio dun Real Decreto aprobado polo Consello de Ministros o 28 de maio de 2004^[1]. Finalmente, a lei foi derrogada o 24 de maio de 2006 pola Lei Orgánica 2/2006, de 3 de maio, de Educación.

Principais contidos da lei

A lei estabelecía diferentes itinerarios na Educación Secundaria Obrigatoria e o Bacharelato, cambios de contidos na educación infantil, unha proba de reválida ao final do bacharelato e a materia de relixión avaliábel e computábel.^[2]

Principais puntos abordados

A lei introduciu na lexislación algúns conceptos explícitos como os principios de calidade, os dereitos e deberes de pais, mais e alumnado, as bolsas e axudas ao estudo, os premios e recoñecementos, e os programas de cooperación interterritorial. Referíase ao alumnado con necesidades educativas específicas considerando alumnado estranxeiro, alumnado superdotado intelectualmente e alumnado con necesidades educativas especiais.

Estrutura do sistema educativo

A estrutura do sistema educativo variou e pasou a considerar tres etapas: a Educación Preescolar, as Ensinanzas Escolares e o Ensino Universitario.
Recuperou a denominación de Educación Preescolar que tiña como finalidade a atención educativa e asistencial á primeira infancia e abranguía até os tres anos, retrocedendo á concepción anterior á LOXSE ao repor unha consideración asistencial desta etapa.
As ensinanzas escolares incluían a Educación Infantil (de 3 a 6 anos), a Educación Primaria (de 6 a 12 anos), a Educación Secundaria (a Educación Secundaria Obrigatoria de 12 a 16 anos, o Bacharelato de 2 anos, a Formación Profesional de grao medio e de grao superior, ambas de 2 anos), así como as ensinanzas escolares de réxime especial (ensinanzas artísticas, ensinanzas de idiomas e ensinanzas deportivas). Mantiña a educación obrigatoria de 6 a 16 anos.

Currículo educativo

Prevía unha certa flexibilidade curricular nos cursos terceiro e cuarto de secundaria obrigatoria ao organizalos en itinerarios formativos con idéntico valor académico. Dous itinerarios en terceiro curso (tecnolóxico e científico-humanístico) e tres en cuarto (tecnolóxico, científico e humanístico). A secundaria tamén incluía programas de iniciación profesional de dous anos.
A área ou disciplina de Sociedade, Cultura e Relixión era de oferta obrigatoria para os centros e avaliábel e computábel (para se computar, precisaba ser calificábel, non só avaliábel). Comprendía dúas opcións: unha confesional acorde á elección dos pais e nais ou, de ser o caso, do alumnado, e outra non confesional.
O sistema prevía unha avaliación xeral de diagnóstico ao finalizar a primaria e a secundaria a cargo do Instituto Nacional de Avaliación e Calidade do Sistema Educativo sobre competencias básicas do currículo.

Profesorado

A selección e nomeamento da dirección dos centros públicos efectuábase mediante concurso de méritos entre profesores funcionarios de carreira dos corpos do nivel educativo e réxime a que pertencía o centro de conformidade cos principios de publicidade, mérito e capacidade.
A nivel de profesorado, íanse crear os corpos de cátedras de ensino secundario, cátedras de escolas oficiais de idiomas e cátedras de artes plásticas e deseño.