Gustav Tornier

Modelo:BiografíaGustav Tornier

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento9 de maio de 1858 Editar o valor en Wikidata
Dąbrowa Chełmińska, Polonia (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Morte25 de abril de 1938 Editar o valor en Wikidata (79 anos)
Berlín, Alemaña Editar o valor en Wikidata
EducaciónUniversidade de Heidelberg Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónbiólogo, filósofo, herpetólogo, zoólogo, paleontólogo, conservador Editar o valor en Wikidata
EmpregadorMuseum für Naturkunde (pt) Traducir (1895–1923)
Universidade Humboldt de Berlín Editar o valor en Wikidata
Membro de
Obra
Abreviatura do autor en zooloxíaTornier Editar o valor en Wikidata
Arquivos en
Descrito pola fonteDicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Editar o valor en Wikidata

Gustav Tornier, nado en Dombrowken (hoxe Dąbrowa Chełmińska, Polonia), o 9 de maio de 1858, finado en Berlín o 25 de abril de 1938, foi un zoólogo e herpetólogo alemán.

Vida e traxectoria

Tornier naceu no Reino de Prusia, sendo o primeiro fillo de Gottlob Adolf Tornier, membro da clase terratenente prusiana en Dombrowken, unha vila preto de Bromberg (hoxe Bydgoszcz) en Prusia Oriental. O seu pai e nai morreran en 1877, deixando a Gustav, de 19 anos de idade como xefe da súa casa e patrimonio.[1][2]

Os compromisos adquiridos fixeron que non comezase os seus estudos universidtarios ata a idade relativamente avanzada de 24 anos. Matriculouse na universidade de Heidelberg en 1882, mais non se deu présa nos seus estudos e non recibiu o seu doutoramento ata dez anos despois. Mentres tanto, escribiu unha monografía sobre evolución apoiando a Wilhelm Roux titulada Der Kampf mit der Nahrung ("A batalla con/por o alimento", 1884). No libro, adoptou unha posición inflexiblemente darwinista, e aplicou os principios da selección natural e da adaptación ás estruturas e funcións dos organismos individuais.[3]

En 1891 aceptou un posto como axudante no museo zoolóxico da Universidade Friedrich Wilhelm (agora Universidade Humboldt) de Berlín. Inicialmente ocupouse de preparar espécimes anatómicos, pero desde 1893 tamén traballou no departamento de herpetoloxía. Cando o seu curador, Paul Matschie, pasou a dedicarse á colección de mamíferos en 1895, Tornier sucedeuno.

En 1902 converteuse en profesor de zooloxía na universidade, e posteriormente tamén aceptou os postos de xefe da biblioteca do museo (1903), subdirector do museo (1921) e finalmente director ad interim do museo (1922–1923). Ademais, foi membro da Sociedade de Amigos da Historia Natural de Berlín (Gesellschaft Naturforschender Freunde zu Berlin) desde 1907 a 1924, e así estivo estreitamente implicado na organización da Expedición ao Tendaguru (1910-1912), que aínda hoxe é a maior expedición para a escavación de xacementos de dinosauros da historia.[4][5]

Tornier retirouse en outubro de 1923, e morreu en 1938 en Berlín. Foi soterrado no Luisenfriedhof-III en Berlín-Charlottenburg.

Investigacións

Os intereses de Tornier estaban centrados na investigación dos anfibios e réptiles, a anatomía do desenvolvemento e a sistemática. Converteuse nunha grande autoridade na fauna de anfibios e réptiles da África Oriental Alemá.

Diplodocus

Ilustración de Hay de Diplodocus (1910)[6]

De maneira quizais algo inxusta, o legado de Tornier estivo principalmente determinado pola súa poicion na controversia sobre a postura do dinosauro saurópodo Diplodocus carnegii. Despois do descubrimento en 1899 do animal en Wyoming, este fora tradicionalmente representado e montado nunha posición similar á dun elefante (coas patas rectas en vertical). Porén, en 1909, Oliver P. Hay imaxinou dous Diplodocus, que despois de todo eran réptiles, con extremidades separadas ao xeito dos lagartos sobre as rbeiras dun río. Hay argumentou que Diplodocus tiña unha forma de andar como a dos lagartos coas patas amplamente separadas.[7] Tornier chegara á mesma conclusión e apoiou decididamente os argumentos de Hay, argumentando que a cola fisicamente non podía facer unha curva ata o chan. Para resolver este problema, rebaixou a altura á que chegaba todo o animal.[8]

A hipótese, polo menos en canto á posición das patas, foi disputada por W. J. Holland, quen mantiña que un Diplodocus coas patas estendidas en horizontal tocaría o chan coa barriga e necesitaría unha trincheira para empurar a súa barriga por ela.[9]

A réplica de Tornier acerba e ás veces sarcástica[10] a Holland causou unha pequena discusión, na que as autoridades alemás (incluíndo o propio Kaiser Guillerme II) se puxeron do lado do primeiro e mesmo consideraron volver a montar a copia de Diplodocus de Berlín, colocada alí só uns poucos anos antes por Holland, nunha forma máis "reptiliana".[11][12] Porén, ao final, o descubrimento de pegadas dos pés do saurópodo fosilizadas na década de 1930 descartaban a teoría de Hay e Tornier.

Taxonomía

A ra Litoria tornieri, chamada ra de Tornier, que é un endemismo australiano, foi nomeada así na súa honra, como tamén o gran dinosauro saurópodo atopado contra 1910 nas formacións Tendaguru da África Oriental Alemá, que foi renomeado Tornieria africanus (Fraas) cando se viu que o seu nome orixinal Gigantosaurus xa estaba ocupado por outro fósil.

Ademais, Tornier é conmemorado nos nomes científicos de dúas especies de réptiles africanos: a serpe Crotaphopeltis tornieri e a tartaruga Malacochersus tornieri.[13]

Publicacións seleccionadas

  • (1884). Der Kampf mit der Nahrung: Ein Beitrag zum Darwinismus. Berlin: W. Ißleib.
  • (1896). Die Reptilien und Amphibien Ost-Afrikas. Berlin: Reimer.
  • (1899). "Neues über Chamaeleons ". Zoolischer Anzeiger 22: 408–414.
  • (1899). "Drei Reptilien aus Afrika ". Zoologischer Anzeiger 22 : 258–261.
  • (1900). "Beschreibung eines neuen Chamaeleons ". Zoologischer Anzeiger 23: 21–23.
  • (1900). "Neue Liste der Crocodilen, Schildkröten und Eidechsen Deutsch-Ost-Afrikas ". Zoologisches Jahrbuch für Systematik 13: 579–681.
  • (1901). "Die Reptilien und Amphibien der Deutschen Tiefseeexpedition 1898/99 ". Zoologischer Anzeiger 24: 61–66.
  • (1904). "Bau und Betätigung der Kopflappen und Halsluftsäcke bei Chamäleonen ". Zoologisches Jahrbuch für Anatomie 21: 1–40.
  • (1908). “Über Eidechseneier, die von Pflanzen durchwachsen sind / Gibt es bei Wiederkäuern und Pferden ein Zehenatavismus? / Über eine albinotische Ringelnatter und ihr Entstehn.” Sitzungsberichte der Gesellschaft Naturforschender Freunde zu Berlin 1908, no. 8: 191–201.
  • (1909). "Wie war der Diplodocus carnegii wirklich gebaut?" Sitzungsberichte der Gesellschaft Naturforschender Freunde zu Berlin 1909 (4): 193–209.
  • (1909). "Ernstes und lustiges aus Kritiken über meine Diplodocusarbeit / War der Diplodocus Elefantenfüssig?" Sitzungsberichte der Gesellschaft Naturforschender Freunde zu Berlin 1909 (9): 505–556.
  • (1909). “War der Diplodocus Elefantenfüssig.” Sitzungsberichte der Gesellschaft Naturforschender Freunde zu Berlin 1909, no. 9: 536–56.
  • (1909). “III. Reptilia - Amphibia.” In Die Süßwasserfauna Deutschlands. Vol. 1, edited by August Brauer, 65–107. Jena: Gustav Fischer.
  • (1910). “Bemerkungen zu dem vorhergehenden Artikel “ Diplodocus und seine Stellung usw. von Fr. Drevermann.”.” Sitzungsberichte der Gesellschaft Naturforschender Freunde zu Berlin: 402–6.
  • (1910). “Über und gegen neue Diplodocus-Arbeiten. Teil I: Gegen O. Abels Rekonstruktion des Diplodocus.” Zeitschrift der Deutschen Geologischen Gesellschaft 62: 536–76.
  • (1911). “Ueber die Art, wie aussere Einflüsse den Aufbau des Tieres abändern.” Verhandlungen der deutschen zoologischen Gesellschaft 20/21: 21–91.
  • (1912). Biologie und Phylogenie der Rieseneidechsen und ihrer Verwandten (mit Demonstrationen). Berlin: Self-published.
  • (1913). “Reptilia: Paläontologie.” In Handwörterbuch Der Naturwissenschaften. 8. Band, Quartärformation - Sekretion, edited by E. Korschelt, 337–76. Jena: Gustav Fischer.

Notas

  1. ↑ Anon. (1956), “Westpreußische Familien,” Archiv ostdeutscher Familienforscher 1, no. 15.
  2. ↑ Nieuwland, Ilja (2017). The Colossal Stranger. A Cultural History of Diplodocus Carnegii, 1902-1913. PhD Thesis, Groningen University, p. 260-262.
  3. ↑ Gustav Tornier (1884). Der Kampf mit der Nahrung. Ein Beitrag zum Darwinismus (Berlin: Wilhelm Issleib).
  4. ↑ Tornier, Gustav. “Ueber Den Erinnerungstag an Das 150-jährige Bestehen Der Gesellschaft: Rückblick auf die Palaeontologie. Stufe III - Epoche der Miterwecker der Abstammungslehre / Stufe IV - Die Epoche der palaeontologischen Großunternehmen / Schlusswort des Vorsitzenden.” Sitzungsberichte der Gesellschaft Naturforschender Freunde zu Berlin 1925 (1927): 72–106.
  5. ↑ Heumann, Ina, Holger Stoecker, Marco Tamborini, and Mareike Vennen. Dinosaurierfragmente. Zur Geschichte der Tendaguru-Expedition und ihrer Objekte, 1906-2018. Göttingen: Wallstein Verlag, 2018: 69-75.
  6. ↑ Hay, Oliver Perry (1910). "On the manner of locomotion of the Dinosaurs, especially Diplodocus, with remarks on the origin of birds". Proceedings of the Washington Academy of Sciences 12: 1–25.
  7. ↑ Hay, Oliver Perry (1908). "On the Habits and Pose of the Sauropod Dinosaurs, especially of Diplodocus". The American Naturalist 42 (502): 672–681
  8. ↑ Tornier, Gustav (1909). "Wie war der Diplodocus carnegii wirklich gebaut? ". Sitzungsberichte der Gesellschaft Naturforschender Freunde zu Berlin 1909 (4): 193–209. 1909
  9. ↑ Holland, William Jacob (1910). "A Review of Some Recent Criticisms of the Restorations of Sauropod Dinosaurs Existing in the Museums of the United States, with Special Reference to that of Diplodocus carnegii in the Carnegie Museum". The American Naturalist 44: 259–283.
  10. ↑ Tornier, Gustav (1909). "Ernstes und lustiges aus Kritiken über meine Diplodocusarbeit / War der Diplodocus Elefantenfüssig? ". Sitzungsberichte der Gesellschaft Naturforschender Freunde zu Berlin 1909 (9): 505–556.
  11. ↑ Nieuwland, Ilja (2019). American Dinosaur Abroad. A Cultural History of Carnegie’s Plaster Diplodocus. Pittsburgh: University of Pittsburgh Press, p. 199-202.
  12. ↑ Maier, G. (2002). African Dinosaurs Unearthed. The Tendaguru Expeditions. Indianapolis: Indiana University Press. p. 72
  13. ↑ Beolens, Bo; Watkins, Michael; Grayson, Michael (2011). The Eponym Dictionary of Reptiles. Baltimore: Johns Hopkins University Press. xiii + 296 pp. ISBN 978-1-4214-0135-5. ("Tornier", p. 266).

Véxase tamén

Ligazóns externas