Móstranse a maioría das veces en pantallas bidimensionais, a diferenza do cine 3D e técnicas similares, como os sistemas de realidade virtual. Os gráficos 3D contrastan cos gráficos 2D por ordenador que normalmente usan métodos e formatos completamente diferentes para a creación e a representación, aínda que se poidan acadar resultados semellantes.
Os obxectos creados por ordenador denomínanse a miúdo modelos 3D. A diferenza da imaxe renderizada, os datos dun modelo están contidos nun ficheiro de datos gráficos. Un modelo 3D é unha representación matemática de calquera obxecto tridimensional; un modelo non é tecnicamente un gráfico ata que se mostra. Un modelo pódese mostrar visualmente como unha imaxe bidimensional a través dun proceso chamado renderizado 3D, ou pode usarse en simulacións e cálculos informáticos non gráficos. Coa impresión 3D, os modelos son representados fisicamente, con algunhas limitacións en canto á precisión.[1]
O software de gráficos en 3D comezou a aparecer para ordenadores domésticos a finais dos anos 70. O exemplo máis antigo coñecido é 3D Art Graphics, un conxunto de efectos gráficos 3D por ordenador, escrito por Kazumasa Mitazawa e lanzado en xuño de 1978 para o Apple II.[6]
