Eloxio da distancia é unha longametraxe de carácter documental galega estrada en 2007, dirixida por Felipe Vega e Julio Llamazares sobre unha idea orixinal de Mario Crecente.
Sinopse
O filme narra a vida diaria dos habitantes da Fonsagrada. O paso das estacións emprégase para mostrar imaxes e paisaxes da rexión, e ver coma os habitantes destas vilas desenvolven as súas vidas en relación ó medio que os rodea (recolección de cogomelos no outono, a auga da primavera proveniente do desxeo ou o nacemento dun becerro) e a relación cos propios veciños e demais habitantes da zona (a xuntanza dos amigos á mesa, a visita a un vello petrucio, os enterros, as clases de baile, a escola, ou a obra de teatro feita polos nenos). A película mostra unha forma de vida marcada polas distancias espaciais tanto internas coma externas, e pon en valor estes xeitos de vida máis tradicionais, fronte ás formas de vidas modernas propias das grandes vilas e cidades.
Características
A película rodouse con actores non profesionais. Divídese en catro seccións de acordo a cada unha das estacións:
- Primavera: A personaxe central desta parte é Raúl, o carteiro.
- Verán: A personaxe principal desta sección e Luz e leva o subtítulo Os do outro lado, en referencia ós habitantes de Asturias e León, limítrofes coa Fonsagrada.
- Outono. Subtitulada Bolaño e os seu mundo
- Inverno. A personaxe principal é Pilar, a veterinaria.
Datos de interese
- Un dos personaxes máis vellos da longametraxe comenta a seguinte dita: Unha sebe dura tres anos. Un can dura tres sebes. Unha besta dura tres cans. E un home dura tres bestas
- Cada cambio de estación faise patente na película coa música da trompa ou berimbau, instrumento musical tradicional da rexión.
- Ó peche da película faise coa seguinte sentenza: A distancia. A distancia é o tempo pra pensar.
Galardóns e nomeamentos
Ano |
Categoría |
Receptor |
Resultado
|
2008 |
Mellor filme documental |
Formateo, Pórtico Comunicaciones, Tic Tac Producciones |
Nomeado
|
Notas
Véxase tamén
Outros artigos
Ligazóns externas